Tego dnia1901 roku doszło do wymierzenia kary chłosty wobec najbardziej opornej czternastki strajkujących uczniów z Wrześni
W trakcie rozpoczętego w kwietniu 1901 roku strajku, 20 maja czternastka dzieci wrzesińskich została wychłostana. Były to najgłośniejsze i najbardziej brzemienne w skutki wydarzenia strajku dzieci wobec germanizacji
20 maja przybył do szkoły, zawiadomiony przez zastępcę rektora Feliksa Koralewskiego, inspektor Winter. Poinformowany o niechęci dzieci do nauki religii w języku niemieckim, wobec 26 uczniów I klasy zarządził dwugodzinny areszt. Podczas aresztu dzieci miały nauczyć się niemieckich słów pieśni „Kto się w opiekę”.
Część uczniów wykonała zadanie, więc została zwolniona około południa. Najbardziej oporna wobec zarządzenia pozostawała grupa dzieci – tzw. czternastka dzieci wrzesińskich. Wobec nich inspektor Winter zastosował karę chłosty. Jak relacjonował później:
Czternaścioro dzieci, które orzekły, iż nie będą uczyły się religii po niemiecku, postanowiłem ukarać przykładnie. Zarządziłem, ażeby wszystkie po kolei otrzymały chłostę z ręki nauczyciela Schölzchena. Dzieci otrzymały 4 do 8 uderzeń po siedzeniu i po rękach.
Dzieci bito wywołując do osobnej klasy, a kara wymierzana była według zawziętości protestujących.
Według opowieści świadków niektóre dzieci miały tak spuchnięte dłonie, że niosły książki pod pachami. Na ich widok przed szkołą zaczął się gromadzić tłum liczący 100-200 osób. Wśród nich byli także rodzice ukaranych dzieci. Mimo, iż oburzony tłum odważnie komentował owe wydarzenie, nie doszło do czynnych wystąpień.
Kilka osób, które wdarło się do szkoły, natychmiast zostało usuniętych oraz spisanych przez wachmistrza Kozłowicza. Notowano także osoby wznoszące obraźliwe okrzyki wobec nauczycieli. Dr Ludwik Krzyżagórski, który zbadał dzieci orzekł, że w stosunku do czwórki z nich zostało przekroczone prawo chłosty.
Wydarzenia strajku wrzesińskiego znalazły swój finał w sądzie. Podczas procesu, który odbył się 14, 15 i 16 listopada 1901 roku w Gnieźnie skazano dwadzieścia osób. Były to kary od kilku tygodni do 2,5 roku więzienia. Wyrok ogłoszono 19 listopada w Gnieźnie, a zatwierdzono 12 kwietnia 1902 roku przez Sąd Rzeszy w Lipsku.
