Lublin: pochowanie wydobytych przez archeologów szczątków

Podczas prac archeologicznych mających miejsce przy odnawianiu Placu Litewskiego natrafiono na szczątki ponad 400 osób, które złożono we wspólnym grobie  na cmentarzu komunalnym. Należą one do zmarłych ze szpitala bonifratrów z XVII i XVIII w.

Podczas mszy w intencji zmarłych Krzysztof Żuk (prezydent Lublina) powiedział o budowaniu tożsamości na pamięci, dlatego tez należy pamiętać o tych, którzy stworzyli miasto i w nim zmarli (nawet jeśli nie jest znane to, kim oni dokładnie byli). Po mszy następna uroczystość odbyła się na cmentarzu komunalnym-w jej trakcie poświęcono grobowiec, do którego złożono znalezione szczątki. Ponad 400 pochówków (ułożone w kilku warstwach, pojedyncze kości, kilka trumien) zostało odkrytych przez archeologów podczas prac rewitalizacyjnych Placu Litewskiego. Według miejskiego konserwatora zabytków, Huberta Mącika, są to szczątki osób, które pochowano na cmentarzu znajdującym się niedaleko dawnego kościoła ojców bonifratrów, którzy prowadzili tutaj szpital. Badania antropologiczne wykazały, że blisko ¾ znalezionych ciał to mężczyźni w wieku od 20 do 30 lat. Na wielu kościach widoczne są ślady po urazach, które mogły zostać odniesione podczas walk, ale widoczne są też zmiany będące wynikiem długotrwałych chorób. Na niektórych zauważono także ślady gojenia, co z kolei może świadczyć o tym, że stosowane przez bonifratrów zabiegi medyczne mogły być skuteczne.

Bonifarowie, czyli Zakon Szpitalny Św. Jana Bożego, zostali wprowadzeni  do kościoła i klasztoru w Lublinie w 1654 r. Początkowo mieścili się w drewnianych zabudowaniach, a murowany kościół i klasztor wzniesiono tutaj w latach 30. XVIII w.-po ich zburzeniu w latach 1918-1919 powstał tutaj Plac Musztry, a zakonników przeniesiono do pozostawionego przez karmelitów trzewiczkowych zespołu klasztornego, gdzie kontynuowali prowadzenie szpitala-dziś jest to szpital im. Jana Bożego.

Wpisany do rejestru zabytków Plac Litewski (jego powierzchnia: ok. 35 tys. ) miał w przeszłości wielu właścicieli (np. Radziwiłłowie, Lubomirscy i Sanguszkowie)-zmianom ulegał także jego wygląd i przeznaczenie. Jego obecna nazwa stała się popularna w latach 20. XIX w., a według tradycji znajdowali się tam litewscy posłowie, którzy brali udział w obradach Sejmu zakończonego podpisaniem aktu Unii Lubelskiej w 1569 r. Po jego renowacji mają powstać nie tylko „tańcząca fontanna” i drewniany podest na koncerty, ale również wiele m .in. ścieżek i alejek czy ławek. Jego oddanie zaplanowano na czerwiec.

Źródła: dzieje.pl, www.naukawpolsce.pap.pl

Fot.: Plac Litewski

Agata Śródkowska

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*