Tego dnia 1526 roku urodziła się Anna Jagiellonka – Dei gratia Infans Regni Poloniae
Anna Jagiellonka była ostatnią monarchinią z dynastii Jagiellonów. W 1575 roku okrzyknięto ją królem Polski, a później wyszła za Stefana Batorego.
Anna Jagiellonka była córką Zygmunta I Starego i Bony Sforzy. Do 1548 roku mieszkała na Wawelu, a po ślubie brata Zygmunta II Augusta z Barbarą Radziwiłłówną, którego nie akceptowała, przeniosła się na Mazowsze, a potem do Wilna i Płocka.
Zajrzyj też tu: Trzy małżeństwa Zygmunta Augusta
Nie wyszła za mąż, gdyż Zygmunt August nie zgodził się na jej małżeństwo z księciem Danii, Magnusem, żądającym w posagu zamków w arcybiskupstwie ryskim. Skonfliktowana z dworem królewskim brata, zamknęła się w swoich włościach i nie brała udziału w życiu politycznym kraju.
Po jego bezpotomnej śmierci w 1572 roku, Sejm Elekcyjny w pacta conventa zagwarantował jej koronę i zobowiązywał elekcyjnego króla do poślubienia infantki. Henryk Walezy nie wywiązał się z tego, i dopiero Stefan Batory poślubił księżnę już jako króla Polski i sprawował de facto władzę w latach 1576-1586.
Po śmierci Stefana Batorego Anna teoretycznie mogła nie zgodzić się na bezkrólewie i sama objąć rządy ze względu na fakt ogłoszenia jej „królem” w czasie elekcji w 1575 roku. Jednak z tej możliwości nie skorzystała. Zrzekła się własnych praw do korony, popierając kandydaturę swojego siostrzeńca, królewicza szwedzkiego Zygmunta, późniejszego Zygmunta III Wazy.
W okresie bezkrólewia była najważniejszą osobą w państwie, ale choroba nie pozwalała jej na sprawowanie władzy. Ostatnie lata życia spędziła w Warszawie, gdzie też zmarła 9 września 1596 na rękach Zygmunta III.
Na jej pogrzebie mowę wygłosił Piotr Skarga uznając, że dała piękny koniec i zamknięcie domowi Jagiellońskiemu. Pochowano ją w jednej z krypt katedry wawelskiej.
