Tego dnia 1118 roku w Al-Arisz zmarł król Jerozolimy, Baldwin I z Boulogne
Wojny, zdrady, morderstwa i nieustanna walka o władzę – życie tego krzyżowca pełne było dramatycznych wydarzeń. Baldwin I z Boulogne jako jeden z głównych bohaterów I krucjaty, nie tylko stworzył pierwsze łacińskie państwo w Edessie, ale również zdobył koronę Jerozolimy. Jego panowanie to jednak nie tylko militarnie sukcesy – za kulisami kryły się mroczne tajemnice i nieoczekiwane decyzje.
Baldwin I z Boulogne był jednym z najważniejszych rycerzy krucjatowych, który zapisał się w historii jako pierwszy król Jerozolimy. Urodził się jako najmłodszy syn Eustachego II, hrabiego Boulogne, oraz Idy z Verdun. Był również bratem Gotfryda z Bouillon, który po zdobyciu Jerozolimy odmówił przyjęcia tytułu króla, decydując się na rolę Strażnika Grobu Świętego.
Baldwin był jednym z uczestników I wyprawy krzyżowej, podczas której utworzył pierwsze państwo łacińskie na Bliskim Wschodzie – hrabstwo Edessy. Po śmierci brata Gotfryda w 1100 roku, Baldwin przejął koronę Jerozolimy, zostając jej pierwszym królem. Pod jego rządami królestwo zostało rozbudowane, a Baldwin przyczynił się do umocnienia pozycji Jerozolimy wśród innych monarchii frankijskich.
Baldwin początkowo nie myślał o wojskowej karierze, gdyż jego starsi bracia byli już zaangażowani w walki o terytoria. Jego pierwotne plany były związane z kościołem, ponieważ rozważał wstąpienie do stanu duchownego. Jednak z biegiem czasu, po namowach braci, zdecydował się dołączyć do krucjaty. W 1096 roku sprzedał swoją ziemię, by sfinansować wyprawę wojenną, a także zabrał ze sobą żonę Godeverę oraz księdza Fulchera z Chartres, który opisał przebieg wyprawy. Baldwin wyruszył na Bliski Wschód w ramach I krucjaty, której celem było zdobycie Ziemi Świętej.
I krucjata i początki państwa
Po przejściu przez Cesarstwo Węgierskie, gdzie król Koloman zażądał od krzyżowców oddania Baldwina jako zakładnika, wyprawa kontynuowała swój marsz na wschód. Zatrzymali się w Konstantynopolu, gdzie Baldwin, podobnie jak inni dowódcy krucjaty, musiał złożyć przysięgę wierności cesarzowi Aleksowi I. Choć nie do końca jasne jest, jaki był dokładnie jego stosunek do cesarza, wiadomo, że po przekroczeniu granicy Cesarstwa Bizantyjskiego, krzyżowcy kontynuowali marsz przez Azję Mniejszą.
Po dotarciu do Azji Mniejszej, Baldwin wziął udział w kilku bitwach, w tym w zwycięskiej bitwie pod Dorylaeum, która umożliwiła dalszy marsz ku Palestynie. Jednak już w okolicach Antiochii oddzielił się od swoich braci i podjął samodzielną wyprawę na południowy wschód. To właśnie tam, w Galilei, zdobył kilka miast. Niestety, w jednym z tych miejsc zmarła jego żona, Godevera, na nieznaną chorobę, co znacząco wpłynęło na jego dalsze decyzje. Istnieje przypuszczenie, że to właśnie jej śmierć skłoniła Baldwina do osiedlenia się w Edessie, gdzie rozpoczął budowę swojego własnego państwa.
Baldwin I z Boulogne, hrabia Edessy i przejęcie władzy
Wkrótce po śmierci żony, Baldwin odpowiedział na zaproszenie Thorosa, gubernatora Edessy, który poprosił go o pomoc w obronie miasta. Baldwin początkowo zdobył zaufanie Thorosa, a później przekonał go, aby zaakceptował go jako swojego przybranego syna i spadkobiercę. Niestety, po przyjęciu tego tytułu Baldwin zdradził Thorosa, mordując jego oficerów i zamykając ich w cytadeli. 9 marca 1098 roku Thoros został zamordowany przez najemnika, a Baldwin ogłosił się pierwszym hrabią Edessy.
Po przejęciu władzy w Edessie, Baldwin ożenił się z Ardą, córką Thorosa z Marash. Przez kolejne lata Baldwin skupił się na umacnianiu swojej władzy. W 1100 roku, po śmierci brata, Gotfryda z Bouillon, który nie chciał nosić tytułu króla Jerozolimy, Baldwin został koronowany na pierwszego króla Jerozolimy. Zrezygnował z hrabstwa Edessy na rzecz swojego siostrzeńca Baldwina du Bourg, który przejął rządy w tym regionie.
Baldwin I z Boulogne, król Jerozolimy – ekspansja i wojny
Jako król, Baldwin dążył do rozbudowy i umocnienia Królestwa Jerozolimskiego. Jednym z jego pierwszych działań była nieudana próba inwazji na Egipt. Z armią składającą się z krzyżowców, Baldwin próbował zdobyć egipskie terytoria, jednak został pokonany przez Egipcjan. W bitwie zginęła większość jego wojsk, w tym Stefan II z Blois. Baldwinowi udało się jednak uciec, wracając do Palestyny.
Pomimo tej porażki, Baldwin nie zaprzestał działań wojennych. W 1110 roku zdobył miasto Bejrut, a w 1111 roku wraz z królem Norwegii, Sigurdem I, zdobył Sydon. Król Baldwin kontynuował swoją działalność wojenną, a w 1118 roku, po kolejnym ataku na Egipt i zdobyciu Farama, zginął tragicznie. Zmarł podczas wyprawy rybackiej nad lokalną rzeką, po tym jak zjadł zatrutą rybę lub po prostu w wyniku skutków wcześniejszej rany. Baldwin został pochowany w Grobie Pańskim w Jerozolimie.
Życie prywatne Baldwina
Baldwin był postacią niezwykle interesującą także pod względem życia prywatnego. Jego pierwsze małżeństwo z Godeverą nie przyniosło potomstwa, a po jej śmierci Baldwin ożenił się z Ardą, córką Thorosa. Z tego małżeństwa również nie doczekał się dzieci. W 1113 roku, już będąc królem Jerozolimy, Baldwin zawarł kolejne małżeństwo z Adelajdą, wdową po Rogerze I, królu Sycylii. Ponieważ Baldwin nie mógł rozwieść się z Ardą, małżeństwo z Adelajdą wywołało skandal, a Adelajda została przez niego wydziedziczona.
Niektórzy historycy sugerują, że Baldwin mógł mieć skłonności homoseksualne, choć nie ma jednoznacznych dowodów na potwierdzenie tych przypuszczeń. Baldwin sam rzekomo twierdził, że nie znajdował satysfakcji w seksualnych relacjach z kobietami, co mogło być wskazówką na temat jego preferencji.
Baldwin z Boulogne pozostaje jedną z kluczowych postaci I krucjaty, której działania miały znaczący wpływ na kształtowanie się Łacińskich Królestw na Bliskim Wschodzie. Jego panowanie w Jerozolimie, choć pełne trudności i wyzwań, zapisało się na kartach historii jako fundament dla późniejszych sukcesów państw krzyżowców w regionie.
