W starciu górą były siły polsko-litewskie pod bezpośrednia komendą króla Jana III. Mimo wygranej taktycznej, nie udało się wciągnąć przeciwnika do walki na tyle, aby zniszczyć jego główne siły żywe. Wojska koronne i litewskie zmuszone zostały zatem zawrzeć się w warownym obozie i przyjąć tureckie oblężenie, zakończone 17 października podpisaniem rozejmu kończągo wojne Rzeczypospolitej z Imperium Osmańskim 1672-1676. Jak zanotował po starciu z 29 września (czyli dniu św. Michała), obchodzący wówczas imieniny hetman wielki litewski Michał Kazimierz Pac: „Na św. Michała miałem co robić z Turkami i Tatarami; wypadli na wojsko nasze, ale bez kozyry nie zeszli z pola, znaczny pasza zabity, syn chański postrzelony i wiele zginęło ex principalioribus [z dowódców średniej rangi]”
Zbigniew Hundert
