Tego dnia 1650 roku miała miejsce bitwa pod Dunbar w trakcie angielskiej wojny domowej
Bitwa pod Dunbar w ramach angielskiej wojny domowej w 1650 roku to starcie pomiędzy wojskami parlamentu Olivera Cromwella, a wojskami rojalistów Davida Leslie.
Parlament Anglii, rządzony przez Lorda Protektora Oliwera Cromwella, podjął decyzję o inwazji na wierne królowi Karolowi II ziemie Szkocji. Na czele armii parlamentarnej stanął sam Lord Protektor. Gdy w lipcu Brytyjczycy przekroczyli szkocką granicę, dowodzący Szkotami David Leslie podjął decyzję o unikaniu starcia.
Pomimo przewagi liczebnej Szkotów, armia parlamentarna była lepiej wyszkolona i lepiej wyposażona. Ponadto, Leslie ciągle wycofując swoje wojska, zastosował taktykę spalonej ziemi, zmuszając tym Cromwella do pozyskiwania zaopatrzenia z Anglii.
Na początku września, wygłodzeni i osłabieni przez choroby Brytyjczycy, zaczęli wycofywać się w kierunku portu w Dunbar. Tam też Leslie nakazał swoim oddziałom przypuszczenie ataku na Brytyjczyków. Atakując w otwartym terenie, Szkoci stali się widoczni dla przeciwnika, pozwalając mu przygotować się do odparcia ataku.
Leslie zatrzymał jednak wojska i poczekał z atakiem do dnia następnego, do 3 września. W nocy Cromwell zdążył przegrupować swoją armię i przygotować do odparcia ataku. Na krótko przed świtem, armia parlamentarna przypuściła atak na pewnych swojej przewagi Szkotów.
W ciągu kilku godzin armia szkocka została całkowicie rozbita, a do niewoli dostało się ponad 10 000 żołnierzy.
