Tego dnia 1936 roku w Pradze urodził się Václav Havel, czeski dramatopisarz, eseista, polityk i prezydent
Václav Havel w latach 1960-1968 kierował literackim Teatrem Na Balustradzie w Pradze. W okresie praskiej wiosny (1968) zaangażował się w proces demokratyzacji życia politycznego i kulturowego Czechosłowacji., m.in. jako przewodniczący Klubu Niezależnych Pisarzy.
Zajrzyj też tutaj: Rok 1968 – próba porównania
Po rozpoczęciu „normalizacji” zatrudniony był jako pracownik fizyczny. W 1975 r. wystosował do prezydenta G. Husáka list otwarty zawierający krytykę sytuacji politycznej w Czechosłowacji. W 1976 r. został współinicjatorem ruchu Karta 77 oraz jednym z jej trzech rzeczników. W latach 1979-1989 kilkakrotnie aresztowany, spędził w więzieniach łącznie około pięciu lat.
W czasie aksamitnej rewolucji był czołową postacią obozu demokratycznych reform. W listopadzie 1989 r. współzałożyciel Forum Obywatelskiego (organizacja opozycyjna) i jego przewodniczący w rozmowach z władzami. W grudniu 1989 r. wybrano go na prezydenta federalnego, z którego to stanowiska ustąpił w lipcu 1992 r., dając wyraz niezadowolenia z powodu rozpadu Czechosłowacji.
W lutym 1993 r. wybrano go na prezydenta Republiki Czeskiej (druga kadencja w latach 1998-2003). Po złożeniu urzędu aż do śmierci stale udzielał się w polityce popierając Partię Zielonych.
Zmarł 18 grudnia 2011 r. w wieku 75 lat w swoim domu w Hrádečku. Václav Havel napisał wiele utworów literackich i publicystycznych, wydawanych poza cenzurą. Głosił w nich ideę samoorganizowania obywatelskiego jako najskuteczniejszego sposobu realizacji potrzeb społeczeństwa i podkreślał znaczenie zasad etycznych w polityce.
