Tego dnia 1920 roku miała miejsce bitwa pod Ossowem
Bitwa pod Ossowem rozegrała się na przedpolach Warszawy w rejonie Wołomina 14 sierpnia 1920 roku i była częścią szeregu bitew wchodzących w skład bitwy warszawskiej podczas wojny polsko-bolszewickiej.
Siły bolszewickie pod dowództwem Michaiła Tuchaczewskiego zbliżyły się do stolicy i leżącej nieopodal niej ważnej Twierdzy Modlin. Przed nimi znajdowała się wieś Ossów, która ze względu na swoje położenie, czyli na drodze prowadzącej z Warszawy w kierunku Stanisławowa, miała strategiczne znaczenie dla obu stron konfliktu. Niestety odwrót polskich siła z nad Buga spowodował, że część sił była w rozsypce przez co ten ważny odcinek nie był prawie w ogóle obsadzony przez oddziały polskie.
W polskich planach strategicznych dotyczących obrony, odcinek ten miał być wykorzystany jako miejsce odwrotu w kierunku Warszawy.
Widząc nadciągających bolszewików, dowództwo polskie postanowiło utrzymać ten punkt, powierzając to zadanie 21. pułkowi piechoty dowodzonemu przez mjr Przyjałkowskiego. Głównym celem było odparcie natarcia nieprzyjaciela na przedmoście do dnia 16 sierpnia, tzn. do czasu, kiedy wojska pod dowództwem marszałka Piłsudskiego wyruszą znad Wieprza.
Nad rankiem 14 sierpnia bolszewicy rozpoczęli natarcie od odstrzały artyleryjskiego, rzucając do ataku spore siły na Leśniakowiznę i Ossów. Przeważające bolszewickie siły poczęły spychać obrońców w kierunku Ossowa. W tym samy czasie poszedł atak na Wołomin, jednak tam pododdziały 47 pułku piechoty wsparte artylerią ciężką i dwoma pociągami pancernymi powstrzymały natarcie i ruszyły do kontrataku, który jednak nie przyniósł zamierzonych efektów.
Sytuacja na froncie była coraz bardziej krytyczna, a cofające się ochotnicze polskie oddziały nie zwracały uwagi na rozkazy swych dowódców. Dzięki temu bolszewicy przerwali front i weszli na drugą linię obrony przedmościa warszawskiego. W Ossowie polscy dowódcy po części opanowali sytuację i zebrali przy sobie część uciekających żołnierzy.
Mimo tego, w wyniku ostrzału Polacy musieli opuścić wieś. Jednak po przegrupowaniu ruszyli do kontrataku. Dwie kompanie zaatakowały pozycje bolszewickie. Pierwsza z nich dostała się pod silny ostrzał ciężkich karabinów maszynowych. Natomiast druga zdobyła wschodni skraj wioski. Oddział ten składał się głównie z harcerzy i młodzieży szkolnej, a w ich szeregach znajdował się ksiądz Ignacy Skorupka.
Gdy ruszyli dalej, zostali ostrzelani przez bolszewickie ciężkie karabiny maszynowe, powodując tym samym ich natychmiastowe wycofanie. To właśnie tutaj podczas udzielania pomocy rannemu, zginał ksiądz Skorupka.
Niebawem, wzmocniona dwoma kompaniami 221 pułku piechoty, polska strona ruszyła do kolejnego natarcia. Nie udało się wypchnąć bolszewików, ale za to powtrzymano ich natarcie, dzięki czemu 8 Dywizja Piechoty miała czas na przegrupowanie.
W tym czasie pod Ossów zbliżały się polskie posiłki, które wsparte ogniem artylerii ruszyły do natarcia, wypierając całkowicie czerwonoarmistów ze wsi. Kontratak był tak skuteczny, że dwa pułki 79 Brygady Strzeleckiej poszły całkowicie w rozsypkę.
Bitwa pod Ossowem była pierwszą polską zwycięską bitwą w szeregu bitew o Warszawę, stając się tym samym pewnym symbolem.
