Ostatni znany i odnotowany pojedynek odbył się 17 lutego 1946 r., na terenie Wielkiej Brytanii, pomiędzy dwoma polskimi oficerami. Pojedynkujący się to, ppłk Leonard Zub- Zdanowicz ps. „Ząb” (cichociemny, oficer AK, NSZ, żołnierz Brygady Świętokrzyskiej NSZ) oraz rtm. Zygmunt Pohorski (spadochroniarz z Samodzielnej Brygady Spadochronowej gen. Sosabowskiego). Nie wszyscy oficerowie PSZ na zachodzie rozumieli sytuację żołnierzy zrzuconych do okupowanej Polski. Ppłk. Ząb po przedarciu się Brygady Świętokrzyskiej z okupowanego przez sowietów kraju, nie został dobrze przyjęty przez wszystkich oficerów-kolegów z PSZ .Zub-Zdanowicz poczuł się urażony, kiedy to rtm. Pohorski w kasynie oficerskim podważył jego oficerską lojalność i komentował jego przejście z Armii Krajowej do Narodowych Sił Zbrojnych, zarzucając mu dezercję. Krewki ppłk. Zub-Zdanowicz chcąc bronić swojego honoru, wyzwał rotmistrza na pojedynek. Rtm. Pohorski przyjął wyzwanie, wybierając broń białą, w tym wypadku szable (strona wyzwana miała prawo wyboru broni, według przedwojennego „Kodeksu Boziewicza”, który regulował zasady postępowania honorowego, a w tym odbywania pojedynków). Pojedynek odbył się w rejonie dyslokacji Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Zmaganie dwóch wprawionych w boju oficerów zakończył się głęboką raną ciętą policzka Zuba-Zdanowicza. Po pierwszej krwi pojedynek przerwano. Szpetnie zraniony Zub-Zdanowicz ukrywał się przez jakiś czas przed swoją narzeczoną, z którą miał stanąć na ślubnym kobiercu. Od 17 lutego 1946 r. nie odnotowano już przypadku pojedynku – „Polski kodeks honorowy” Władysława Boziewicza stał się dokumentem martwym. Dzisiaj „sprawy honorowe” rozstrzyga się na ogół w sądzie.
Sylwester Brzozowski
Na fotografii
ppłk. Leonard Zub-Zdanowicz ps. „Ząb”
