Tego dnia 1750 roku urodził się Fryderyk August, król saski i książę warszawski
Fryderyk August był synem Fryderyka Krystiana Wettina i Marii Antoniny Walpurgis z bawarskiej dynastii Wittelsbachów. Władzę elektora jako August III Sprawiedliwy objął w 1763r., jednak przez pięć następnych lat rządzili za niego regenci.
W czasie swoich rządów doprowadził do odbudowy Saksonii ze zniszczeń wojny siedmioletniej, która była drugim najsilniejszym państwem niemieckim, zaraz po Prusach. To właśnie z nimi Fryderyk August zdecydował się walczyć przeciwko Napoleonowi I w 1806r., kiedy jego Wielka Armia zaatakowała tereny pruskie.
Po bitwie pod Jeną-Auerstedt, w której to jego wojska zostały pokonane, przeszedł na stronę zwycięzców. Podpisując z nimi pokój, dzięki edyktom Napoleona 20 grudnia został królem Saksonii. Rok później, cesarz Francuzów wynagrodził mu to oddanie i udział jego wojsk w wojnie z Rosją i Prusami przyznając mu tytuł księcia warszawskiego. W ten oto sposób ziściły się marzenia królów Augusta II i III oraz Stanisława Augusta Poniatowskiego, bowiem zgodnie z ustawą rządową (1791) to właśnie on miał objąć władzę w Polsce.
Fryderyk August jednak bardziej od rozwiązywania licznych problemów polskich wolał panować w stabilniejszej Saksonii, a do kraju nad Wisłą zawitał jedynie kilkakrotnie. Choć jak żaden inny dotychczasowy król miał olbrzymią władzę, nie wykorzystywał jej nawet w połowie, wręcz używał jej w mniejszym stopniu niż jego poprzednicy.
Rządził za pomocą pełnomocnika Rady Ministrów przebywającego w Dreźnie, czyli ministra-sekretarza stanu Stanisława Brezy, ale miał też innego zaufanego – Feliksa Łubieńskiego. Stopniowo przestawał się angażować w sprawy Księstwa, w 1812 praktycznie przelewając większość swoich uprawnień na rzecz rządu.
W tym samym roku przystąpił do Konfederacji Królestwa Polskiego. Po nieudanej kampanii 1812 roku na terytorium Saksonii w połowie 1813r. wkroczyły wojska sprzymierzonych. Niekorzystna kampania doprowadziła do stopniowego odwrotu na zachód, co zakończyło się bitwą lipską (październik 1813). Podczas tego starcia na stronę sprzymierzonych przeszło większość jednostek saskich, jednak król do końca trwał przy Napoleonie.
Po wycofaniu się Francuzów aresztowany jako jeniec wojenny i przewieziony do Prus. Na mocy postanowień traktatu wersalskiego utracił połowę swego królestwa i musiał się zrzec władzy w Księstwie Warszawskim, ale należy postawić sobie pytanie, czy kiedykolwiek ją w ogóle sprawował…
Zmarł w 1827 roku.
