5 sierpnia 1942 roku w Treblince zginął Janusz Korczak

Tego dnia 5 sierpnia 1942 roku w obozie zagłady w Treblince zginął Janusz Korczak

Janusz Korczak, właśc. Henryk Goldszmit, „Stary Doktor” lub „Pan Doktor” urodził się 22 lipca 1878 lub 1879 w Warszawie. Pochodził z asymilowanej rodziny żydowskiej i był też wychowany w polskiej kulturze. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu w Warszawie, otrzymując tym samym dyplom lekarza.

W 1905 roku został powołany do armii na wojnę Rosji z Japonią, podczas której służył jako lekarz wojskowy. Po wojnie pracował jako pediatra poza pracą w szpitalu pracował również w ternie, gdzie za swoje usługi od biednych nie pobierał żadnego wynagrodzenia. W międzyczasie przebywał w Berlinie, Paryżu i Londynie, gdzie podnosił swoje kwalifikacje. Podczas tych podróży zapoznawał się z problemami wychowawczymi dzieci.

Podczas pierwszej wojny światowej ponownie służył w armii carskiej jako lekarz. Po jej zakończeniu pracował z dziećmi, zajmując się ich leczeniem i problemami wychowawczymi. Podczas wojny polsko-bolszewickiej ponownie służył w armii tym razem Polskiej i też jako lekarz.

Król Maciuś Pierwszy i Polskie Radio

Korczak poza swoimi obowiązkami zawodowymi, które wypełnił bardzo sumienne, zajmował się również pisarstwem. Pisywał do wielu czasopism by w 1901 roku wydać swoją pierwszą pełną powieść pt.: „Dzieci ulicy”. Jego prace ciągle orbitowały koło dzieci. Napisał dużo książek skierowanych właśnie do nich. Do najsłynniejszej z nich należała książka pt.: „Król Maciuś Pierwszy”.  

Swoje życie w pełni poświęcił dzieciom. W 1912 roku został kierownikiem Domu Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie, a w latach 1919-1936 pełnił funkcję współkierownika sierocińca „Nasz Dom” dla dzieci polskich.

Wykładał w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej i w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Poza tym współpracował z Polskim Radiem, w którym w latach 1935-1936 prowadził swój autorski program popularnych pogadanek radiowych zwanych gadaninkami Starego Doktora.

Zerknij też na recenzję książki: Siłą wyciągnięci z bunkrów. Wszystkie sekrety pewnego zdjęcia z getta warszawskiego.

Podczas drugiej wojny światowej dalej zajmował się dziećmi i to im poświęcił się bezgranicznie. W getcie warszawskim zajmował się osieroconymi dziećmi. Gdy sytuacja w getcie była coraz cięższa, przyjaciele zaproponowali mu przedostanie się na drugą stronę, lecz ten odmówił, gdyż nie chciał zostawić swoich podopiecznych.

Ostatecznie, podczas tzw. wielkiej akcji likwidacyjnej warszawskiego getta został wraz ze swoimi dziećmi wywieziony do obozu zagłady w Treblince, gdzie 5 lub 6 sierpnia został zabity. Był to tzw. ostatni marsz.