Tego dnia 1945 roku w rejonie Ławicy Słupskiej na Bałtyku, sowiecki okręt podwodny S-13 zatopił niemiecki okręt MS Wilhelm Gustloff
MS Wilhelm Gustloff to niemiecki okręt, na pokładzie którego w momencie zatopienia znajdowało się m.in.:
- 173 członków załogi,
- 918 oficerów i marynarzy z II dywizji szkolnej okrętów podwodnych, którzy mieli obsadzić bądź uzupełnić załogi 70 U-bootów,
- 400 kobiet z pomocniczego korpusu Kriegsmarine (t, telegrafistki, maszynistki, kreślarki oraz pielęgniarki),
- 162 rannych żołnierzy Wehrmachtu,
- 4424 uciekinierów, wśród których znaleźli się m.in. gestapowcy czy działacze NSDAP z rodzinami.
W sumie na pokładzie znalazło się ponad 10 000 osób, co potwierdziła depesza nadana z jednostki.
Tutaj zgłębisz temat: Zatopienie „Wilhelma Gustloffa” – zbrodnia czy prawo wojny?
O godzinie 21:16 czasu pokładowego statek został trafiony trzema torpedami, wystrzelonymi przez sowiecki okręt podwodny S-13, którym dowodził komandor porucznik Aleksander Marinesko. Pierwsza rozerwała poszycie dziobu, druga trafiła w środek statku, a trzecia w maszynownię.
Według różnych źródeł w akcji ratunkowej udało się wyłowić od 838 do 1252 żywych pasażerów Gustloffa, a liczba ofiar sięga 9 600 osób. Była to największa znana liczba ofiar zatonięcia jednego statku. Storpedowanie jednostki pomocniczej, idącej w konwoju, było jednak całkowicie zgodne z prawem wojennym, a konkretnie z układem londyńskim z 1936 roku regulującym zasady prowadzenia wojny podwodnej.
MS Wilhelm Gustloff zatonął w 50. rocznicę urodzin swojego patrona.
MS Wilhelm Gustloff – krótka historia statku
Statek wycieczkowy został zbudowany przez Blohm&Voss w Hamburgu. Był własnością DAF, ale był zarządzany, załogowany i utrzymywany przez Hamburg-Südamerikanische Dampfschiffahrtsgesellschaft (HSDG). Wodowanie miało miejsce 5 maja 1937 roku: chrzest statku odbył się w obecności Adolfa Hitlera i Hedwigi Gustloff, wdowy po Wilhelmie Gustloffie, którego postać wystylizowano na męczennika przez narodowych socjalistów.
15 marca 1938 roku statek został ukończony, a kapitan Carl Lübbe odbył krótką jazdę próbną w dół Dolnej Łaby na Morze Północne ze stoczniowcami, ich krewnymi i innymi osobami. W następnym tygodniu, 24 marca, rozpoczął się trzydniowy dziewiczy rejs, który prowadził z powrotem na Morze Północne.
W swój pierwszy regularny rejs statek zawinął do Londynu 2 kwietnia 1938 roku, aby zaoferować Niemcom i Austriakom mieszkającym w Anglii możliwość wzięcia udziału w wyborach do Reichstagu 10 kwietnia i głosowania nad przyłączeniem Austrii do Niemiec.
Od 21 kwietnia do 6 maja 1938 roku z Hamburga odbywał się wiosenny rejs Lizbona-Madera. Był reklamowany jako „dziewiczy rejs parowca KDF Wilhelm Gustloff”. Drugiego dnia kapitan Carl Lübbe zmarł w wieku 57 lat na morzu, a kapitan Friedrich Petersen (1882–1960) przejął dowództwo, które sprawował podczas ostatniego rejsu Gustloffa. Podczas dziewiczego rejsu pokonano 6 739 kilometrów.
Do wybuchu II wojny światowej 1 września 1939 roku MS Wilhelm Gustloff był używany jako statek wycieczkowy podorganizacji DAF „Kraft durch Freude”. Z Genui odbył sześć dziesięciodniowych podróży dookoła Włoch, które były sprzymierzone z III Rzeszą. Sześć pięciodniowych rejsów prowadziło do Norwegii.
W maju 1939 roku statek przywiózł żołnierzy Legionu Condor, którym Hitler wspierał zamach stanu generała Franco w hiszpańskiej wojnie domowej, z Vigo (Hiszpania) z powrotem do Hamburga. Następnie od 19 do 25 sierpnia 1939 ponownie wyruszył z Hamburga w 50. rejs Wilhelma Gustloffa pod dowództwem kapitana Heinricha Bertrama w swój ostatni rejs do Norwegii.
Po rozpoczęciu wojny MS Wilhelm Gustloff został przekazany Kriegsmarine 22 września 1939 roku jako okręt szpitalny. Podczas okupacji Norwegii wiosną 1940 roku służył jako ranny transporter. Od 20 listopada 1940 roku Wilhelm Gustloff był używany jako statek mieszkalny dla 2. Dywizji U-Lehr w Gotenhafen. Z powodu tego zastosowania otrzymał farbę maskującą w kolorze granatowym na początku 1941 roku.
Na zdjęciu MS Wilhelm Gustloff. Źródło zdjęcia: Wikimedia Commons
