Pierwszy film animowany, pełnometrażowy i wyświetlany w kinach, wyprodukowano w Rzeszy Niemieckiej w 1926 roku
Pełnometrażowy pierwszy film animowany powstał w Niemczech w 1926 roku – Przygody księcia Ahmeda. Wyreżyserowała go kobieta – Lotta Reiniger, pionierka animacji sylwetkowej.
Przygody księcia Ahmeda, niem. Die Abenteuer des Prinzen Achmed, ang. The Adventures of Prince Achmed, to niemiecki film animowany z 1926 roku w reżyserii Lotty Reiniger. Jest to najstarszy zachowany animowany film fabularny.
Dwa wcześniejsze zostały wykonane w Argentynie przez Quirino Cristianiego, ale uznaje się je za zaginione. Przygody księcia Ahmeda zawierają technikę animacji sylwetki wynalezioną przez Lottę Reiniger. Film nie jest rysowany, lecz jest to film sylwetkowy. Płaskie lalki wykonane z pojedynczych wyciętych części kartonu były animowane metodami poklatkowymi. W sumie do filmu powstało około 250 000 klatek, z czego tylko 96 000 trafiło do ostatecznego filmu. Przy prędkości odtwarzania 24 klatek na sekundę daje to dobry czas projekcji wynoszący dobre 65 minut.
Technika, której użyła do kręcenia, jest podobna do marionetek cieni Wayang, chociaż jej były animowane klatka po klatce, a nie manipulowane w akcji na żywo. Oryginalne wydruki zawierały barwienie kolorów.
Wraz z Lottą pracowało kilku znanych animatorów awangardy. Wśród nich znaleźli się Walter Ruttmann, Berthold Bartosch i Carl Koch.
Fabuła filmu Przygody księcia Ahmeda oparta jest na elementach z Baśni tysiąca i jednej nocy napisanych przez Hannę Diyab, w tym „Aladyna” i „Historii księcia Ahmeda i wróżki Perī-Bānū”.
Oryginalna kompozycja do tego niemego filmu została napisana przez Wolfganga Zellera i jest przechowywana w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie, dlatego została odrestaurowana w 1999 roku przez Deutsches Filmmuseum. W tym przypadku wstawiono zwykłe napisy w dzisiejszych wersjach, które pochodzą z karty cenzury z 15 stycznia 1926 roku.
Przez długi czas eksperci zakładali, że zachowały się tylko czarno-białe kopie filmu z okresu 1950 -1960. W tym czasie, ze względu na niskie fundusze, łatwopalne folie nitrocelulozowe były kopiowane tylko na czarno-białą folię. Jednak oryginalne filmy były, przynajmniej w niektórych scenach, zabarwione. W odrestaurowanej wersji z 1989 roku kolory oryginału zostały jedynie zinterpretowane.
W 1999 roku, kiedy zbliżała się setna rocznica urodzin Lotty Reiniger, konserwatorzy filmów z Archiwum Filmowego we Frankfurcie przeprowadzili nowe badania na całym świecie i odkryli w Londynie w Narodowym Archiwum Filmowym i Telewizyjnym nitrocelulozowy pozytyw filmu, który uważa się za bezpośrednią kopię oryginalnego negatywu, który jest bardzo dobrze zachowany jak na wiek 70 lat. Również w Bibliotece Kongresu pojawiła się oryginalna partytura muzyki filmowej Wolfganga Zellera, która zawierała ważne informacje o oryginalnej wersji filmu. W połączeniu z uwagami o 124 napisach na karcie cenzury filmu z Republiki Weimarskiej, oryginalna wersja filmu mogła zostać przywrócona.
W specjalnym procesie w zakładzie kopiowania „L’Immagine Ritrovata” w Bolonii powstała nowa kolorowa kopia, która jest bardzo zbliżona do oryginału z premiery w maju 1926 roku.
