Leonardo Arena, Samuraje. Triumf i upadek japońskich wojowników, wyd. IV
Opowieść o intrygach, żądzy władzy i fanatyzmie. Historia ludzi uwikłanych w zdrady, bratobójstwa, perwersje seksualne. Z jednej strony kultura, z drugiej sztuki walki – oto dziedzictwo samurajów, pełnych sprzeczności wojowników i artystów, o których przeczytasz w książce wydawnictwa RM, Samuraje Leonardo Arena. Książkę tę nasz portal objął patronatem medialnym.
Nie sposób wyobrazić sobie historii Japonii bez samurajów. W ciągu siedmiuset lat sprawowania rządów odcisnęli na Kraju Kwitnącej Wiśni niezatarte piętno. Kim byli? Nieznającymi strachu wojownikami czy pozbawionymi skrupułów politykami, którzy siłą podporządkowali sobie cały naród i wprowadzili dyktaturę wojskową?
A może poetami, filozofami i malarzami, bezgranicznie przywiązanymi do ceremonii herbacianej i do zen, tak bardzo z nimi utożsamianego, że postrzeganego jako jeden z ich atrybutów?
Leonardo Vittorio Arena, włoski filozof, pisarz, znawca kultur i religii Wschodu, śledzi życie publiczne i prywatne samurajów od wyodrębnienia się tego stanu około XI wieku aż do wieku XIX, kiedy tytuły samurajskie zostały zniesione. Wyjaśnia, w jaki sposób ich obecność wpłynęła na dzisiejsze społeczeństwo japońskie.
Kilka słów o samurajach
Częściowo z powodu historii, które opowiadali o nich ludzie Zachodu, często powjawia się zniekształcony obraz samurajów. Podczas gdy wielu samurajów rzeczywiście było związanych kodeksem honorowym, byli samurajowie, którzy nie zawsze byli tak lojalni wobec swojego pana, jak można by sądzić w wielu opowieściach. Przykładem tego jest Akechi Mitsuhide.
Samuraje byli arystokratyczną klasą wojowników w przedindustrialnej Japonii. Od XII wieku do końca XIX wieku tworzyli prestiżową grupę społeczną w służbie pana feudalnego. Około 1600 roku ich rola wojskowa przesunęła się na bardziej administracyjną, ale zachowali dziedziczne przywileje (nazwisko, miecz, ubiór, jeździectwo) i żołd.
Główna różnica w stosunku do europejskiej szlachty polegała na tym, że samurajowie zazwyczaj nie posiadali ziemi. Restauracja Meiji oznaczała koniec ich istnienia jako klasy. Etos i mit samurajów nadal żył w japońskim społeczeństwie i rezonował poza nim. Do dziś pobudzają wyobraźnię!
