W nocy z 2 na 3 maja 1921 roku wybuchło III powstanie śląskie

Nocą 2 na 3 maja 1921 roku w wyniku niekorzystnych dla Polski rozstrzygnięć plebiscytu na Górnym Śląsku wybuchło III powstanie śląskie

III powstanie śląskie było ostatnim zbrojnym zrywem polskiej ludności na Śląsku w latach 1919-1921. Był to okres kiedy ważyły się losy przynależności państwowej tego obszaru, należącego wcześniej do cesarstwa niemieckiego. Pojawienie się na mapie świata państwa Polskiego w 1918 roku wzmogło działający tam polski ruch narodowy, zwalczany przez niemiecką administrację i wojsko.

Poprzednie dwa powstania (I powstanie śląskie 16-26 sierpnia 1919 roku, II powstanie śląskie 19 – 25 sierpnia 1920 roku) zakończyły się fiaskiem i nie przynosiły spodziewanych rezultatów.

W nocy z 2 na 3 maja 1921 roku rozpoczęło się III powstanie śląskie. Na jego czele stanął znany działacz społeczny, Wojciech Korfanty.

Walki trwały dwa miesiące – powstańcy zdołali opanować prawie cały obszar plebiscytowy, później broniąc go przed siłami niemieckimi. Najpoważniejsze starcia miały miejsce w okolicach Góry św. Anny. W III powstaniu śląskim wzięło udział około 60 000 powstańców – 1218 zginęło, a 794 odniosło rany.

W wyniku tego zrywu Rada Ambasadorów zdecydowała o korzystniejszym dla Polski podziale Śląska. Obszar przyznany Polsce powiększony został do ok. 1/3 spornego terytorium. Polsce przypadło 50% hutnictwa i 76% kopalń węgla. W części Górnego Śląska włączonej do Polski 66% mieszkańców deklarowało się jako polskojęzyczni, a 55,8% głosów oddano za Polską