Tego dnia 490 roku p.n.e. rozegrała się bitwa pod Maratonem
Słynna bitwa pod Maratonem została stoczona pomiędzy sprzymierzonymi wojskami ateńsko-platejskimi pod wodzą Miltiadesa a siłami Persów prowadzonymi przez Datisa. Sprzymierzeni wystawili do walki 11 000 ludzi (10 000 Ateńczyków i 1 000 Platejczyków), zaś najeźdźców było prawdopodobnie około 26 000 (25 000 piechoty oraz 1 000 jazdy).
Przeczytaj także artykuł historyczny: Bitwa pod Maratonem – czy mniejszość pokonała większość?
W 490 r. p.n.e. ruszyła z portów Cylicji wielka wyprawa dowodzona przez Datisa. Towarzyszył mu Hippiasz, tyran wygnany wiele lat wcześniej z Aten. Persowie liczyli na to, że zapewni im to pomoc dawnych stronników Pizystratydów, którzy w Atenach nadal mieli spore wpływy. Nim doszło do wyżej wspomnianej bitwy, armia Datisa najpierw najechała Eretrię, miasto leżące na Eubei.
Stamtąd Persowie udali się już na równinę maratońską, która była jednym z niewielu miejsc w Attyce, gdzie mogli oni wykorzystać siłę swojej konnicy. Paradoksalnie jednak w chwili rozpoczęcia bitwy jazdy nie było w obozie perskim, co również walnie przyczyniło się do klęski Persów.
Ateńczycy wiedząc o najeździe zwrócili się o pomoc do innych poleis, ale Spartanie na których najbardziej liczyli nie mogli przybyć z powodu obchodzonych przez nich w tym czasie świąt Apollina Karnejskiego. Nie była to wymówka, bowiem prowadzenie działań wojennych w czasie określonych obrzędów religijnych w Grecji uważano za świętokradztwo. Jedynym wsparciem dla Ateńczyków był niewielki oddział z Platejów.
Do bitwy doszło 12 września. Miltiades o świcie wydał rozkaz ataku, a jego żołnierze ruszyli do walki forsownym marszem, zaś ostatni odcinek dzielący ich od Persów pokonali biegiem z obawy przez perskimi strzałami. Grekom tym zdecydowanym atakiem udało się rozproszyć siły perskie, jednak praktycznie nietknięta flota nieprzyjaciela odpłynęła w kierunku Aten. Błyskawiczny powrót ateńskich hoplitów zapobiegł jej lądowaniu w Faleronie. Datis, który nie był przygotowany do oblężenia miasta odpłynął.
Ateńczycy stracili w bitwie tylko 192 ludzi, Platejczycy zaś siedmiu. Zwycięstwo pod Maratonem dało tym pierwszym wielką sławę, jednak z militarnego punktu widzenia było ono niewielkie, ponieważ pomimo zabicia aż 6 400 Persów i spalenia ich 7 okrętów, cała reszta ich ogromnej floty pozostała nienaruszona, tak więc kolejny najazd na Grecję był nieunikniony.
