Tego dnia 79 r. n.e. Tytus Flawiusz został cesarzem rzymskim
Tytus Flawiusz urodził się w 39 roku i był synem cesarza Wespazjana. Już od najmłodszych lat szykowany był do tego, aby kiedyś zastąpić swojego ojca. Służył w legionie nadreńskim, a po powrocie do Rzymu rozpoczął studia prawnicze. W 67 r. udał się wraz z Wespazjanem do Palestyny, gdzie tłumił powstanie żydowskie. Powstanie zakończyło się w 70 r. zdobyciem i całkowitym zniszczeniem Jerozolimy.
Po śmierci ojca został cesarzem. Był władcą troskliwym i łagodnym. Dbał o mieszkańców Wiecznego Miasta. To za czasów jego panowania doszło do słynnego wybuchu wulkanu Wezuwiusza. Rok po tym wydarzeniu doszło ponadto do pożaru i zarazy w Rzymie.
Wydarzenia te wpłynęły na to, że ludzie postrzegali go jako znienawidzonego przez bogów. On jednak wspierał potrzebujących i poszkodowanych. W czasach jego krótkiego panowania ukończono budowę rzymskiego Koloseum. Jego rządy nie były absolutne i opierały się na współpracy z rzymskim senatem. Nie zgadzał się także na to, żeby dobijano przy nim gladiatorów. Był szeroko uzdolniony artystycznie. Zmarł 13 września 81 roku.
