Tego dnia 1603 roku po 44 latach rządów zmarła królowa Anglii i Irlandii Elżbieta I Tudor
Elżbieta I Tudor była ostatnią z rodu Tudorów. Zwana Elżbietą Wielką lub Królową-Dziewicą. Zmarła nigdy nie wychodząc za mąż, pozostawiając tron angielski Jakubowi I Stuartowi, królowi Szkocji.
Urodziła się w 1533 roku jako córka Henryka VIII Tudora i jego 2. żony, Anny Boleyn. Tron angielski objęła w 1588 roku, po śmierci swojej przyrodniej siostry, królowej Marii, zwanej Krwawą Marry.
Rządziła w czasie, gdy Anglia była podzielona pomiędzy katolikami i rodzącym się protestantyzmem. Elżbieta I Tudor wniosła znaczący wkład w rozwój protestantyzmu w Anglii. Walczyła jednak z katolikami bardziej ze względów bezpieczeństwa państwa niż ze względów religijnych.
Od 1585 roku, częściowo z powodów religijnych, Anglia znajdowała się w konflikcie na morzu i w Europie z potężną Hiszpanią, w wyniku której utworzyło się śmiertelne zagrożenie ze strony Armady. Elżbieta miała także wiele wspólnego z Królestwem Irlandii, które wówczas było powiązane z Anglią unią personalną. Jej ojciec nie odniósł większego sukcesu w narzucaniu tam anglikanizmu, a bunty były wspierane przez Hiszpanię.
Anglia za Elżbiety pojawiła się na scenie światowej jako potęga żeglarska i kolonialna, a Francis Drake i John Hawkins wyrośli na pierwszych narodowych bohaterów marynarki wojennej.
Za panowania Elżbiety angielska świadomość narodowa została wzmocniona dzięki zewnętrznemu zagrożeniu ze strony papieża i króla Hiszpanii Filipa II, co spychało angielskich katolików na pozycję drugiej kategorii jako potencjalnych zdrajców kraju.
Władza Elżbiety została zakwestionowany przez Szkocję, przy wsparciu zarówno papieża, który ją ekskomunikował, jak i Hiszpanii i Francji, ze względu na jej faworyzowanie protestantyzmu i szkody wyrządzone jej roszczeniom do tronu przez machinacje ojca mające na celu spłodzenie męskiego następcy tronu.
Mimo to jej panowanie było niezwykle długie. Elżbieta umocniła jednak swoją pozycję nie wychodząc za mąż i budując wokół swojej osoby kult dziewictwa.
Elżbieta miała walory intelektualne i pomysłowość polityczną. Wydaje się, że miała wizję interesu narodowego, której nie można odrzucić jako ukrytej osobistej propagandy. Uważana jest za jedną z największych głów państw wszechczasów. Za życia nazywano ją także „Dobrą Królową Bess”.
