Powstała w 1942 r. Dywizja Pancerna „Herman Göring” była nietypowym związkiem taktycznym, który mimo podobieństw do klasycznych dywizji pancernych Wehrmachtu, podlegał Luftwaffe. Rzutowało to na umundurowanie żołnierzy jej pułku pancernego, którzy wraz z mundurami czołgistów używali czapek pilotów i wielu innych, nietypowych dla pancerniaków, elementów umundurowania.
W 1933 r. z inicjatywy ówczesnego ministra spraw wewnętrznych Prus Wschodnich – Hermanna Göringa, powstała jednostka policyjna skierowana do walki z komunistycznymi bojówkami, która 2 lata później rozrosła się do stopnia pułku, oficjalnie funkcjonując już jako Regiment General Göring. Oddział sformowany przez lotniczego asa pierwszej wojny światowej niedługo później wziął udział w zajęciu Austrii oraz Czechosłowacji. Pierwszy chrzest bojowy pułk General Göring przeszedł w 1940 r. podczas Operacji Fall Gelb. Jednostka szybko została doceniona przez dowództwo, a pułkowy batalion przeciwlotniczy wsławił się użyciem przeciwlotniczych dział 88 mm przeciwko pojazdom opancerzonym i czołgom. Gdy w czerwcu 1941 r. III Rzesza zaatakowała ZSRR, pułk po raz kolejny został rzucony w wir walki. Jednostka jeszcze przed inwazją zajęła wyjściowe pozycje niedaleko linii Bugu by uczestniczyć w pierwszej fali ataku. W rejonie Dubna Regiment General Göring po raz kolejny zadał przeciwnikowi znaczące straty przy użyciu dział przeciwlotniczych 88mm, tym razem niszcząc sowieckie czołgi ciężkie KV-2. Po ciężkich walkach na froncie wschodnich, większość pułku została wycofana do Niemiec pod koniec 1941 r., a niedługo później przeniesiono ją do Francji, gdzie jednostka pełniła rolę wojsk okupacyjnych. Jesienią 1942 r. nastąpiła reorganizacja pułku, początkowo do rozmiaru brygady, a finalnie do Dywizji Pancernej „Hermann Göring”. Tym samym w jednostce pojawił się komponent pancerny w postaci Panzer Regiment „Hermann Göring” [1] (Panzer Regiment HG).
W początkowej fazie istnienia pułku umundurowanie czołgistów nie odbiegało od mundurów używanych w reszcie Wehrmachtu. Sort mundurowy czołgisty Panzer Regiment składał się ze spodni wykonanych z czarnego sukna oraz charakterystycznej bluzy mundurowej wykonanej również w czarnym kolorze i zapinanej po skosie. Pancerniaków „HG” od reszty armii odróżniało jednak kilka szczegółów. Przede wszystkim mowa tu o insygniach – dywizyjną barwą broni, która obowiązywał również w pułku pancernym był kolor biały. W kolorze tym wykonywano lamówki naramienników oraz obszycia patek i kołnierzy bluz mundurowych, w przeciwieństwie do armii, w której barwą broni pancernej był kolor różowy. Co ciekawe czołgiści Panzer Regiment „HG” oprócz zwykłych patek pancernych z białą lamówką używali również białych patek Luftwaffe w kształcie rombu z wpiętymi czaszkami wojsk pancernych. Kolejną różnicą był orzeł na mundurze. W przypadku Dywizji „Hermann Göring”, która podlegała Luftwaffe a nie Heer (wojska lądowe), właściwym orłem naszywanym na prawej piersi był pikujący orzeł Luftwaffe. Dodatkowym elementem wyróżniającym pancerniaków „HG” były dywizyjne opaski Armelband z nazwą dywizji, naszywane na prawym rękawie w kilku wariantach, zależnych od stopnia. Czołgistów Panzer Regiment „HG” od Heer odróżniały również same stopnie, które obszywano specjalną taśmą dystynkcyjną używaną przez Luftwaffe, a wcześniej przez Reichswehrę [2]. Nakrycie głowy u szeregowych i podoficerów stanowiła czarna furażerka M40, natomiast dla oficerów przewidziana była oficerska czapka Luftwaffe, nie różniąca się niczym od tych, których używał personel lotniczy.
Artykuł składa się z więcej niż jednej strony. Poniżej znajdziesz numerację stron.
„czołgi ciężkie KV-2” Litości!