Dla mieszkańców Pomorza Gdańskiego nazwa ,,Piaśnica” funkcjonuje jako słowo-klucz. Stanowi niemalże synonim II wojny światowej i jej dramatycznego przebiegu dla mieszkańców Wejherowa i okolic. W mentalności ludzi znających historię XX wieku hasło ,,Piaśnica” jest tak samo wymowne jak inne nazwy własne osobowe, których brzmienie znajome jest zarówno uczniom, jak i dorosłym.
Do takich bogatych semantycznie haseł należy ,,Poczta Gdańska”, ,,Schleswig-Holstein”, czy ,,Westerplatte”. O ile jednak te określenia związane są bezpośrednio z Gdańskiem, o tyle Piaśnica stanowi wspólny mianownik dla wielu ludzkich istnień pochodzących z różnych miejscowości.
Tak naprawdę do końca nie wiadomo, ile osób hitlerowcy zamordowali w piaśnickich lasach. Wciąż nieznana jest również tożsamość wszystkich ofiar. Pewnym jednak pozostaje następujący fakt: miejsce kaźni nie zostało zapomniane. Stało się za to przestrzenią martyrologicznej i religijnej refleksji.
Piaśnica – miejsce zbiorowych egzekucji
Pierwotnie nazwa ,,Piaśnica” odnosi się do rzeki płynącej na Kaszubach: od Puszczy Darżlubskiej, do ujścia do Bałtyku mieszczącego się w niewielkiej miejscowości Dębki. Rzeka ta w dwudziestoleciu międzywojennym pełniła funkcję granicy Republiki Weimarskiej, a później III Rzeczy z II Rzeczypospolitą. Tą samą nazwę nosi miejscowość położona w niewielkiej odległości od rzeki.
Zarówno rzeka, jak i miejscowość usytuowane są w zalesionej okolicy. Tą właśnie okolicę wybrali niemieccy okupanci na miejsce zbiorowych egzekucji przeprowadzanych od końca października 1939 r. do początków kwietnia 1940 r. Mordy przeprowadzano na przedstawicielach pomorskiej inteligencji: nauczycielach, prawnikach, księżach, lekarzach, członkach lokalnej administracji itp. Nie bez powodu współcześnie nazywana jest ,,Kaszubską Golgotą”.
Bł. s. Alicja Jadwiga Kotowska
Jedną ze znanych ofiar Piaśnicy jest bł. s. Alicja Jadwiga Kotowska (1899-1939), przełożona Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek w Wejherowie w latach 1934-1939. 13 czerwca 1999 r. została beatyfikowana przez Jana Pawła II wraz z 107 innymi polskimi męczennikami, którzy byli ofiarami II wojny światowej.
Pamięć o niej jest obecnie bardzo żywa. Jej imię nosi Szkoła Podstawowa w Wejherowie oraz Gimnazjum Sióstr Zmartwychwstanek w Warszawie. Natomiast w piaśnickim lesie zbudowano miejsce jej pamięci. Jest to jedna z form pielęgnowania pamięci o zamordowanych w Piaśnicy.
Ofiary
Po zakończeniu wojny prowadzono badania, które pozwoliły na identyfikację części ofiar. Dotąd nie ustalono tożsamości wielu z nich. W 1955 r. na miejscu dokonywanych zabójstw i zbiorowych mogił postawiono Pomnik Ofiar Piaśnicy. W 1994 r. bp Zygmunt Pawłowicz poświęcił boczną kaplicę p. w. Królowej Męczenników w Kościele p. w. Chrystusa Króla w Wejherowie.
Kaplica została poświęcona pamięci ofiar zbrodni w Piaśnicy. Obecnie toczy się proces beatyfikacyjny 122 ofiar hitleryzmu zainicjowany przez bpa Jana Bernarda Szlagę. Wśród wskazanych osób wymieniono ks. Anastazego Kęckiego zamordowanego właśnie w Piaśnicy. Kolejna tablicę pamiątkową odsłonięto w lesie w 2004r., a 6 lat później wybudowano kaplicę-mauzoleum.
Piaśnica w kulturze
Piaśnica to także temat poruszany w licznych tekstach kultury (utworach literackich, fotografiach, filmach dokumentalnych, a także nazwach ulic). O jej tragicznych wydarzeniach traktują lekcje historii i wycieczki historyczne z udziałem okolicznych szkół.
Uczniowie tych szkół nierzadko uczestniczą w uroczystościach upamiętniających opisywane wydarzenia. Miejsce pamięci jest także odwiedzane przez turystów udających się pobliską drogą nr 218 z Wejherowa nad Morze Bałtyckie.
Inicjatywy związane z pielęgnowaniem pamięci o ofiarach zbrodni w Piaśnicy zostały podjęte przez liczne wspólnoty (szkoły, samorządy terytorialne, kościół katolicki). Akcje te pozwalają z optymizmem patrzeć w przyszłość. Kształtują one bowiem świadomość historyczną społeczeństwa, a szczególnie młodzieży, która w męczennikach odkrywa członków swoich rodzin lub autorytety sprzed lat.
Dzięki temu owocniej może budować własną tożsamość. Tożsamość ta istnieje w związku z wiedzą o historii globalnej. Nie jest więc oderwana od lokalnej, polskiej, bądź światowej przeszłości, która posiada istotny wpływ na istnienie świata w XXI wieku.
Bibliografia:
- Bojarska B., Eksterminacja inteligencji polskiej na Pomorzu Gdańskim (wrzesień-grudzień 1939), Poznań 1972.
- Bojarska B., Piaśnica: miejsce martyrologii i pamięci. Z badań nad zbiorami hitlerowskimi na Pomorzu, Wejherowo 2009.
- Florczak T. M., Jak kropla wody w oceanie. Życie i męczeństwo błogosławionej s. Alicji Kotowskiej zmartwychwstanki, Poznań 1999.
- Janke St. (red.), Piaśnica oskarża, Wejherowo 2009.
- Kowalska K. F., Miłość jest wierna do końca. Błogosławiona Alicja Kotowska zmartwychwstanka, Poznań 2001.
- Lademann M., Martyrologium kapłańskie Piaśnicy: eksterminacja polskiego duchowieństwa katolickiego w Lesie Piaśnickim 1939, Wejherowo 2012.
Agnieszka Laddach
Cieszę się, że kultywowana jest pamięć o takich wydarzeniach jak masowe egzekucja w lasach Piaśnicy. Radzę jednak nie ufać wikipedii i weryfikować dane, które się na niej znajdują. W tym konkretnym przypadku mam na myśli zdjęcia, które nie zostały zrobione w Piaśnicy, a podczas egzekucji dokonywanych w Rudzkim Moście k. Tucholi. Główne zdjęcie przedstawia ks. Piotra Sosnowskiego rozstrzelanego 27 października 1939.
http://marktfry.wordpress.com/category/wspomnienia-z-lat-minionych/