Tego dnia 1800 roku w Sankt Petersburgu zmarł Aleksandr Wasiljewicz Suworow
Aleksandr Wasiljewicz Suworow książę italski, książę Sardynii, hrabia Rymnika, hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, rosyjski generalissimus, marszałek polny Austrii, urodził się 24 listopada 1729 roku w Moskwie, w wojskowej rodzinie.
W 1742 roku został wcielony do wojska jako szeregowy w elitarnym Pułku Siemionowskim Gwardii Cesarskiej, w którym po sześciu latach otrzymał stopień kaprala. Następnie został skierowany do nauki w Akademii Wojskowej, po ukończeniu której, w 1754 roku otrzymał stopień porucznika i skierowanie do Ingermanlandzkiego Pułku Piechoty, w którym przesłużył dwa lata.
W 1756 roku, w chwili wybuchu Wojny Siedmioletniej został przeniesiony do Kolegium Wojennego gdzie piastował stanowiska sztabowe. W czasie tej wojny brał również osobisty udział w bitwie pod Kunowicami w 1759 roku, a także w zajmowaniu Berlina i Kołobrzegu. W 1762 roku otrzymał stopień pułkownika i dowództwo w Astrachańskim Pułku Piechoty. Dwa lata później napisał i wprowadził do użytku w całej armii rosyjskiej „Instrukcję Pułkową” traktującą o porządku wojskowym i metodach szkolenia żołnierzy i oficerów.
Po objęciu władzy przez Katarzynę II został skierowany do pacyfikacji powstania Pugaczowa w 1774 roku. Był również odpowiedzialny za budowę krymskich fortyfikacji. W latach 1787-1791 podczas wojny z Turcją odpowiadał za obronę Krymu. Trzy lata później został skierowany do uspokojenia powstania kościuszkowskiego, co zakończył rzezią Pragi, za co otrzymał nominację na Feldmarszałka. W 1796 roku wydał kolejną pracę, jaką była „Nauka zwyciężać”, gdzie prezentował własne doświadczenia zdobyte w czasie szkolenia żołnierzy.
W 1799 roku został dowódcą wojsk rosyjskich biorących udział w walkach przeciwko francuzom podczas II Koalicji Antyfrancuskiej, gdzie dowodził bitwami nad Trebbią i pod Novi. Jeszcze w tym samym roku car Paweł I nakazał mu powrócić z wojskami do kraju, gdzie otrzymał stopień generalissimusa i tytuł księcia italskiego.
Za wybitne zasługi na polach bitew otrzymał między innymi Order Świętego Andrzeja Powołańca, Order Świętego Jerzego, Order Świętego Włodzimierza, Order Aleksandra Newskiego, Order Świętej Anny, czyli wszystkie pięć elitarnych, najwyższych orderów Cesarstwa Rosyjskiego.
Ponadto został uhonorowany pruskimi: Orderem Czarnego Orła, Orderem Czerwonego Orła i Pour le Meriete, austriackim Orderem Marii Teresy i polskimi: Orderem świętego Stanisława i Orderem Orła Białego.
Najbardziej znanymi uczniami Suworowa, byli przyszli wielcy dowódcy Rosji: Michaił Kutuzow i Piotr Bagration. Na pamiątkę wielkiego dowódcy w czasach Związku Radzieckiego ustanowiono trzyklasowy Order Suworowa.
