Tego dnia 1967 roku o godzinie 18:30 zakończyła się wojna sześciodniowa
Wojna sześciodniowa to konflikt między koalicją państw arabskich: Egiptem (wł. Zjednoczoną Republiką Arabską), Syrią, Jordanią oraz Irakiem z Izraelem. Główną przyczyną wybuchu wojny była narastająca wzajemna niechęć między stronami konfliktu.
Nasiliła się po II wojnie światowej w momencie wygaśnięcia brytyjskiego mandatu w Palestynie i utworzenia państwa Izrael 14 maja 1948 roku. Powstały bojówki fedainów (późniejsze Al-Fatah i OWP – Organizacja Wyzwolenia Palestyny) oraz bojówki izraelskie – zalążek sił zbrojnych przyszłego państwa (Irgun, Hagana, Lehi, etc.).
Od 1965 roku przeprowadzane są ataki (do czerwca 1967 roku odnotowano ok. 122) na Izraelski Narodowy System Wodny (system nawadniający pustynię Negev, kluczowy dla egzystencji mieszkańców), podjęta zostaje decyzja o zmiana biegu górnego Jordanu przez państwa arabskie (de facto pozbawiająca Izrael wody pitnej).
Mają miejsce liczne incydenty graniczne, głównie ostrzał artyleryjski i ataki terrorystyczne z Syrii. Społeczeństwo Izraela czuło się pewnie w nowym domu. Nie zamierzało poddawać dyskusji istnienia państwa żydowskiego, okupionego wieloletnią walką (Wojna domowa w Palestynie 1947 1948, I wojna izraelsko-arabska 1948-1949, nacjonalizacja Kanału Sueskiego przez prezydenta Egiptu Nasera, etc.).
Świat arabski jednogłośnie potępiał istnienie Izraela, traktując go jako zagrożenie i byt nienaturalny, narzucony Arabom.
Na czele koalicji arabskiej stanął prezydent Egiptu Gamal Abdel Naser, propagator idei panarabizmu pod wodzą Egiptu. Był to wojskowy doskonale posługujący się antyizraelską retoryką – militarne wsparcie Francji (później USA) dla Izraela było przedstawiane jako przejaw polityki imperialnej.
Tajemnicą poliszynela było wsparcie udzielane państwom arabskim przez ZSRR. Naser nakazuje oddziałom UNEF (Doraźne Siły Narodów Zjednoczonych ustanowione po Kryzysie Sueskim w 1956 roku) wycofanie się. Opuszczają Strefę Gazy i Synaj 18 maja 1967 roku. Planował wciągnąć Izrael w długotrwałą wojnę pozycyjną. Zdawał sobie sprawę, że takie wątłe państwo jak Izrael nie podoła wojnie na wyczerpanie.
23 maja Egipt zamyka Cieśninę Tirańską dla statków izraelskich. Oddziały Egipskie zostają wzmocnione na Synaju.30 maja po dziesięciodniowej mobilizacji SOI dysponują 250 000 ludzi.
2 czerwca, po krótkim okresie napięcia i stagnacji w rządzie Izraela na stanowisko ministra obrony mianowano generała Mosze Dajana. Wybór poprawia morale społeczeństwa. Generał był świetnie zapamiętany jako zwycięzca kampanii synajskiej, cechował się nadzwyczajnymi umiejętnościami wojskowymi.
