Tego dnia 1931 roku odbył się II powszechny spis ludności przeprowadzony przez Państwo Polskie
II powszechny spis ludności przeprowadzono na podstawie ustawy z dnia 14 października 1931 roku. Ustawa ta ustaliła datę najbliższego spisu oraz potwierdziła, że spisy powszechne będą organizowane co 10 lat (kolejny wypadał w 1941 roku, nie odbył się z wiadomych przyczyn, zaś do kolejnego doszło dopiero 3 grudnia 1950 roku).
Terminy kolejnych spisów miała ustalać Rada Ministrów. Dodatkowo, nieco ponad miesiąc przed podpisaniem ustawy zostało wydane rozporządzenie Rady Ministrów ustalające zakres spisu (np. usunięto pytanie o narodowość, a dodano pytanie o umiejętność czytania i pisania) i sposób jego organizacji (zob. Dz.U. z 1931 r., nr 80, poz. 629). Dodatkowo zrezygnowano ze spisu gospodarstw rolnych (kolejny odbył się wraz ze spisem ludności w 1950 roku, zaś pełny spis dopiero w 1976 roku).
Wyniki zostały opublikowane w serii Statystyka Polski. Zastosowano podział administracyjny na dzień 1 stycznia 1933 r. (dla województw centralnych i wschodnich) lub 1 sierpnia 1934 roku (dla pozostałych województw). Wydawanie serii rozpoczęto w 1936 roku, przerwał ją wybuch wojny. Ostatecznie wydano 39 tomów, które są obecnie dostępne w Centralnej Bibliotece Statystycznej lub online – na stronie CBS – w formie plików pdf.
Wiarygodność przeprowadzonych spisów (w 1921 oraz 1931 roku) w odniesieniu do statystyk narodowościowych na terenach województw: wileńskiego, nowogródzkiego, białostockiego, poleskiego, wołyńskiego, tarnopolskiego, lwowskiego oraz stanisławowskiego była kwestionowana zarówno przez historyków, jak i samych statystyków zarówno przed wojną (m.in. Eugeniusz Romer), jak i po II wojnie światowej (m.in. Edward Szturm de Sztrem, który był prezesem GUS w latach 30.)
