Tego dnia 1854 roku rozpoczęło się oblężenie Sewastopola
Oblężenie Sewastopola 1854 roku miało miejsce w trakcie wojny krymskiej. Trwało do 11 września następnego roku.
Kiedy wojska sprzymierzonych armii: brytyjskiej, francuskiej i tureckiej wylądowały na Krymie, książę Aleksander Mienszykow, stojący na czele armii rosyjskiej, podjął nieudaną jednak próbę powstrzymania ich nad Almą.
Tutaj zorientujesz się bardziej w wojnie krymskiej: Wojna krymska i jej konsekwencje
Niedługo po tym, wyprowadził on z Sewastopola swój oddział, pozostawiając garnizon pod dowództwem Korniłowa i Nachimowa, będących wówczas w stopniu admirała. Oczekiwanie Francuzów i Brytyjczyków na przybycie dział oblężniczych, dały Sewastopolowi czas na wzmocnienie obrony miasta i sprowadzenie na Krym większej ilości zasobów i ludzi.
Gdy zakończono walki pod Inkermanem, wodzowie sprzymierzonych zasiedli do narady. Zgodnie uważali, że nie zdobędą twierdzy przed zimą. Lord Raglan rozważał nawet przerwanie oblężenia na czas zimy, jednak argumenty Canroberta przekonały go do podtrzymania prowadzonych działań.
Wiedział doskonale, że zimowa przerwa dała by Rosjanom czas na ponowne wzmocnienie fortu i ściągnięcie znaczących ilości posiłków. Ponadto, obietnice wiceadmirała Dundasa i Amelina o stałym zaopatrzeniu armii pomimo zimy sprawiły, że zgodził się z Canrobertem.
Jednak mimo dotrzymania obietnic przez Dundasa i Amelina, w czasie zimy walki ograniczyły się do pojedynczych starć patroli i sporadycznych wymian ognia artyleryjskiego. Brak adekwatnej odzieży i dobrego jakościowo wyżywienia sprawił, że w styczniu 1855 blisko połowa brytyjskich żołnierzy znalazła się w szpitalu polowym.
Siły sprzymierzonych zostały wzmocnione 5 stycznia, kiedy w Eupatorii wylądował oddział Omara-Paszy.
Mimo znacznej przewagi nad wojskami rosyjskimi, generał Canrobert i Lord Raglan zarządzali od swoich rządów wzmocnienia kontyngentów. Dzięki temu ich armie zasilane były praktycznie aż do końca wojny krymskiej.
Problem jednak rodził się pomiędzy samymi sprzymierzonymi, ponieważ nie byli oni w stanie zdecydować się na jeden sposób zdobycia miasta. Canrobert był zwolennikiem planu, według którego Brytyjczycy mieli podjąć atak na Dzielnicę Południową, a jego armia Dzielnicę Północną.
Taki plan jednak zupełnie nie odpowiadał Lordowi Raglanowi, który uważał swoje oddziały za zbyt małe, by mógł opanować wyznaczoną przez Canroberta strefę. W ostatecznej wersji oblężenie musiało ograniczyć się jedynie do Dzielnicy Południowej. Ponaglany przez swojego cesarza, Canrobert rozpoczął na początku kwietnia bombardowania.
Rozpoczęty 9 kwietnia ostrzał trwał ponad tydzień. Niesprzyjająca pogoda uniemożliwiała skoordynowanie ognia, a tym bardziej zaplanowanie skutków ostrzału. Canrobert przerwał bombardowanie dopiero w chwili, gdy wyczerpał większość amunicji.
Ostateczny szturm sprzymierzeni postanowili podjąć 18 czerwca. Początkowa faza (wstępny ostrzał) rozpoczęła się 17 czerwca. Całodzienny atak nasilił się wieczorem, a bombardowanie zakończono późną nocą. Szturm na Sewastopol zaczął się blisko godzinę przed ustalonym czasem.
Kolumna pochodząca pod mury miasta została zaatakowana kartaczami od czoła, a prawa strona ostrzelana ogniem okrętów. Rozbita przez Rosjan armia musiała wycofać się, a kolejne próby zdobycia miasta również kończyły się fiaskiem. Mimo licznych niepowodzeń, generał Pelissier rozpoczął ostatnią próbę zdobycia miasta już 5 września, uznając, że siły Sewastopolu znacznie osłabły.
Ogień został skoncentrowany na wyznaczonych wcześniej punktach. Po blisko 3 dniach prowadzonego ostrzału straty Rosjan były ogromne. Około godziny 17:00, po licznych starciach kolumny szturmowej, oblężenie zakończyło się sukcesem. Wieczorem, wojska sprzymierzone wkroczyły do miasta jako zwycięzcy.
Oblężenie Sewastopola było atakiem na główną rosyjską bazę nad Morzem Czarnym w czasie trwania wojny krymskiej. Koalicja brytyjsko-francusko-turecka podeszła do miasta 17 października 1854 roku, a po 349 dniach oblężenia zdobyła miasto.
