bitwa pod Crécy

26 sierpnia 1346 roku miała miejsce bitwa pod Crécy

Tego dnia 1346 roku miała miejsce bitwa pod Crécy w trakcie wojny stuletniej

Bitwa pod Crécy to jedno z ważniejszych i najbardziej znanych starć wojny stuletniej (1337–1453). Na polu bitwy spotkały się armie króla angielskiego Edwarda III oraz francuskiego władcy Filipa VI. Prawdopodobnie Edward dysponował siłami liczącymi od 10 do 15 000 ludzi, zaś Francuzi mieli do dyspozycji od 20 do 25 000 wojska.

Bitwa rozpoczęła się od pojedynku angielskich łuczników z genueńskimi najemnymi kusznikami w służbie Francji, który zakończył się zwycięstwem tych pierwszych. Powodów tego było kilka. Cięciwy kusz najemników rozmoczyły się podczas ulewy, podczas gdy swoje Anglicy zdołali ukryć na czas w hełmach.

Łucznicy mogli wypuścić w ciągu minuty nawet od 8 do 12 strzał, podczas gdy kusznik oddawał maksymalnie dwa strzały. Jednak najważniejszym chyba powodem porażki Genueńczyków był brak pawęży, za którymi mogliby się schować, ponieważ nie zdołały one dotrzeć na czas bitwy wraz z taborem.

Kiedy łucznicy zaczęli przerzedzać szeregi kuszników, ich dowodzący zarządzili odwrót, co król francuski odczytał jako dezercję i posłał rwącą się do walki ciężkozbrojną konnicę. Nie czekał nawet na powrót uciekających kuszników, których pierwsza szarża zmiotła całkowicie z pola bitwy.

Koniecznie przeczytaj artykuł o bitwie pod Crécy

Pewni swojej przewagi liczebnej, Francuzi nie skoordynowali jednak ataku, który nie miał na tyle mocy aby przełamać szeregi wroga. Jedynym efektem kolejnych szarż (było ich aż 16) było tylko rosnące zamieszanie kiedy kolejne fale rycerzy wpadały na siebie lub do wilczych dołów wykopanych przed frontem wojsk angielskich. Martwi lub ranni rycerze wraz ze swoimi końmi utworzyli jedno wielkie kłębowisko, do którego po chwili doskoczyła lekkozbrojna piechota walijsko-irlandzka aby dobić unieruchomionych Francuzów.

Ostatnim aktem francuskiej porażki była klęska jej spóźnionej piechoty, która przybyła na pole bitwy dzień później.

Straty po stronie francuskiej były bardzo znaczące – stracili ok. 2 000 rycerzy i nieznaną liczbę zwykłych żołnierzy. Wśród poległych znalazł się również król czeski Jan Luksemburski, który był sojusznikiem Filipa VI. Poległych wśród Anglików było nieporównywalnie mniej – stracili bowiem od 100 do maksymalnie 300 żołnierzy.

Skutkiem bitwy była utrata portu Calais, który Anglicy zdobyli w roku następnym.

Fot. ringingforengland.co.uk/st-george/

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*