Była to republika kupiecka zarządzana przez arystokrację. Na jej czele stał wybierany spośród możnych Rektor, których sprawował swój urząd przez miesiąc (o ponowny wybór mógł się ubiegać dopiero po upływie dwóch lat). Ponadto urząd sprawował w całkowitym zamknięciu, by uniknąć ryzyka korupcji. W sprawowaniu władzy pomagały Rektorowi, Rady: Mała i Wielka oraz Rada Uproszonych. W skład Małej Rady wchodziło 11 arystokratów obdarzonych władzą wykonawczą, podczas gdy w Wielkiej Radzie zasiadali wszyscy arystokraci, którzy ukończyli 18-ty rok życia. Rada Uproszonych natomiast pełniła rolę ciała doradczego, a w jej skład wchodzili możni wybrani przez Rektora. Republika swój byt i bogactwo uzyskała wskutek zręcznej dyplomacji i umiejętnością handlowym. Zręczne manewrowanie pomiędzy Austrią, Wenecją i Turcją i opłacanie nieraz znacznych danin gwarantowało wolny handel w całym basenie Morza Śródziemnego. Doprowadziło to również do posiadania w XVI wieku największej floty w Śródziemnomorzu, liczącej ponad 300 okrętów. Kres republice przyniosło wkroczenie wojsk napoleońskich i wciągnięcie w 1809 roku Republiki Raguzy w skład Prowincji Iliryjskich zarządzanych przez mianowanych gubernatorów.
