Tego dnia 1944 roku odkryto kryjówkę żydowskiej dziewczynki Anne Frank w Amsterdamie
Anne Frank była żydowską dziewczynką, która wraz z rodziną uciekła z hitlerowskich Niemiec do Amsterdamu. Tam, w trakcie wojny musiała się ukrywać. Przez dwa lata w kryjówce pisała swój dziennik, w którym przedstawiła otaczającą ją rzeczywistość. Dzięki niemu jej nazwisko jest znane na całym świecie.
Dlaczego Anne Frank musiała się ukrywać?
Anne Frank urodziła się w 1929 roku we Frankfurcie nad Menem w rodzinie żydowskiej. Kiedy w latach 30. Adolf Hitler doszedł do władzy, jej rodzina zdecydowała się wyemigrować. Anne najpierw spędziła rok w Akwizgranie, a potem przybyła do reszty rodziny w Amsterdamie w 1934 roku. Tam uczęszczała do Szkoły Montessori w Amsterdamie, nauczyła się języka niderlandzkiego i zawiązała nowe przyjaźnie.
W maju 1940 roku Niemcy zajęły Holandię. Od tej pory Żydzi mieli coraz bardziej okrajane prawa, nie mogły się uczyć w normalnych szkołach. Anne została więc przeniesiona do szkoły żydowskiej.
Ona i jej rodzina, jako niemieccy Żydzi, którzy wyemigrowali, zostali 25 listopada 1941 roku pozbawieni obywatelstwa niemieckiego. Tym samym zostali bezpaństwowcami. Od 1 maja 1942 roku musieli nosić na ramieniu gwiazdę.
W swoje trzynaste urodziny, 12 czerwca 1942 roku Anne otrzymała pamiętnik. Ten, w którym zapisywała swoje przeżycia i odczucia w trakcie ukrywania się. Pierwsze słowa, które w nim zapisała to:
Mam nadzieję, że mogę Ci wszystko powierzyć, jak nigdy nikomu nigdy nie mogłam i mam nadzieję, że będziesz dla mnie ogromnym wsparciem.
Het Achterhuis
5 lipca siostra Anne otrzymała wezwanie do „wyjazdu do pracy” w Niemczech. Następnego dnia, 6 lipca rodzina Franków zaczęła się ukrywać. Miejsce, w którym się ukryli jest dziś nazywane Het Achterhuis – co znaczy mniej więcej sekretny dom/aneks.
To budynek przy ulicy Prinsengracht 263 w Amsterdamie. W jego zapleczu znajdowała się zakryta regałem kryjówka, gdzie rodzina Franków ukrywała się przez dwa lata. Oficjalnie podawano, że rodzina uciekła do Szwajcarii.
Przez cały ten czas Anne pisała. Zapisała setki kartek. O swoich odczuciach. Obawach, co będzie, gdy ich odkryją. Kłótniach z rodzicami i innymi, którzy się tam ukrywali. O tym, jak chciałaby zostać pisarką. Swój ostatni wpis w dzienniku napisała 1 sierpnia.
Po 25 miesiącach ukrywania się, 4 sierpnia 1944 roku rodzina Franków została odkryta. Aresztowała ich holenderska policja i Ordnungspolizei z dowódcą SS-Hauptscharführer Karlem Silberbauerem. Po aresztowaniu pracownicy, którzy znajdowali się w budynku i pomagali ukrywać Żydów, schowali zapiski Anne do szuflady, w nadziei, że jeszcze kiedyś po nie wróci.
Anne trafiła do więzienia, później do obozu przejściowego Westerbork. Została umieszczona w barakach karnych, ponieważ ona i jej rodzina nie zgłosili się do niemieckich obozów pracy na ochotnika. 3 września Anne i jej towarzysze zostali wysłani ostatnim pociągiem z tego obozu do obozu Auschwitz. Przybyli tam 5 września. Anne trafiła do Birkenau, skąd wraz z 1300 innymi kobietami wyjechała do obozu Bergen-Belsen.
Szacuje się, że Anne zmarła w lutym, kilka dni po swojej siostrze. Prawdopodobnie wskutek tyfusu. Nie prowadzono wówczas już dokumentacji obozowej i dokładna data nie jest znana. Czerwony Krzyż w latach 50. podał, że zmarła w marcu. Najnowsze badania wskazują, że zmarła na początku lutego 1945 roku.
Z ośmiu osób, które ukrywały się w Het Achterhuis, przeżył tylko ojciec Anne, Otto. To on zebrał i wydał zapiski swojej córki.
Obecnie w Amsterdamie znajduje się Muzeum Anne Frank.
Może zainteresuje Cię także artykuł: Międzynarodowa pomoc ofiarom Holokaustu
