Czy wiesz, że fabuła Gry o Tron, została oparta na prawdziwej historii?

O ile wiadomo, że średniowieczna Anglia nigdy nie została najechana przez lodowe zombie, czy zaatakowana przez smoki, została zachwiana jednak przez walkę o władzę dwóch rodzin szlacheckich. Walka ta trwała całe pokolenia i pochłonęła masę ludzi o skomplikowanych pobudkach i niestałej lojalności. Jeśli brzmi to znajomo, to dlatego, że historyczny konflikt znany jako Wojna Róż może być podstawą większości polityki w Grze o Tron. Zdarzeniem, które doprowadziło do wojny była śmierć króla Edwarda III w 1377 roku.

Najstarszy z synów Edwarda zmarł jeszcze przed ojcem i pomimo, że posiadał jeszcze 3 dorosłych potomków, tron odziedziczył jego dziesięcioletni syn Ryszard II. Przeskok przez całe pokolenie spowodował powstanie roszczeń do tronu wśród reszty jego potomstwa, szczególnie Lancasterów, wywodzących się od trzeciego syna Edwarda oraz Yorków, którzy pochodzili od jego czwartego syna. Nazwa nadchodzącego konfliktu nawiązuje do symboli tych dwóch rodzin – biała róża Yorków oraz czerwona róża Lancasterów. Lancasterowie po raz pierwszy objęli tron, gdy Ryszard II został obalony przez swojego kuzyna, Henryka IV w 1399. Pomijając sporadyczne niepokoje, rządy Lancasterów pozostały nienaruszone do 1422 roku, kiedy śmierć Henryka V na polu bitwy pozostawiła na tronie niemowlę – Henryka VI.

Aby uzyskać wsparcie Francji, zmanipulowany i zdominowany przez doradców Henryk został przekonany do ślubu z Małgorzatą z Anjou. Małgorzata była piękna, ambitna i bezwzględna w pokonywaniu każdego zagrożenia, jakie stanęło się na drodze do jej potęgi. Nie ufała ona Ryszardowi z Yorku, który był bliskim doradcą króla i lojalnym generałem. Był on całkowicie blokowany i odrzucany przez królową, która wspierała tylko jej najbardziej lojalnych popleczników, takich jak hrabiowie Suffolk I Somerset. Krytyka Yorka, dla jej niedorzecznej polityki wojennej przeciwko Francji, doprowadziła go przed sąd, a następnie na wygnanie do Irlandii. W międzyczasie, rosnąca liczba porażek militarnych i skorumpowane rządy Małgorzaty i jej sojuszników spowodowały szerzenie się niezadowolenia w kraju. W samym środku tego chaosu Ryszard z Yorku powrócił z armią, aby aresztować hrabiego Somerset i zreformować sąd. Choć na początku jego działania nie kończyły się sukcesem, wkrótce dostał swoją szansę, która pojawiła się, gdy został obwołany Protektorem Królestwa,tuż po załamaniu nerwowym Henryka. Jednakże, mniej niż rok później, Henryk nagle wyzdrowiał, a królowa przekonała go, aby cofnął wszystkie reformy Yorka, w konsekwencji czego York uciekł i zebrał swoją armię ponownie. Chociaż nie był w stanie bezpośrednio przejąć tronu, udało mu się wrócić na stanowisko Protektora Królestwa i wyznaczyć siebie oraz swoich potomków jako dziedziców tronu po Henryku. Zamiast korony, głowa Yorka uzyskała pikę wbitą w nią podczas walki z lojalistami królowej. Jego młody syn zdecydował się na roszczenia wobec korony i został wkrótce koronowany jako Edward IV. Edward odniósł wielkie militarne zwycięstwo nad Lancasterami. Henryk został pojmany, podczas gdy Małgorzata uciekła na wygnanie wraz z jej okrutnym synem, Edwardem z Westminsteru.

Nowy król popełnił tragiczny w skutkach błąd, rezygnując z wcześniej zaaranżowanego małżeństwa z francuską księżniczką – polubił w sekrecie pomniejszą szlachciankę. Zraziło to jego największego sojusznika, Hrabiego z Warwick. Warwick zawarł sojusz z Lancasterami, obrócił Goerge’a – zazdrosnego, młodszego brata Edwarda przeciwko niemu, po czym udało mu się ponownie przywrócić Henryka na tron, jednak tylko na krótko. Edward odzyskał tron, książe Lancasterów został zabity w walce, a Henryk zmarł w celi wkrótce po tych wydarzeniach. Późniejsze panowanie Edwarda IV było spokojne, lecz po jego śmierci w 1483 powrócił rozlew krwi. Chociaż jego dwunastoletni syn odziedziczył po nim tron, najmłodszy brat Edwarda – Ryszard III uznał swoich bratanków za nieprawowitych dziedziców w związku z sekretnym małżeństwem ich ojca. Przejął tron i wtrącił chłopców do celi. Mimo, że nikt nie wie co się z nimi potem stało, po jakimś czasie młodzi książęta zniknęli, a władza Ryszarda wydawała się bezpieczna. Jego upadek nadszedł dwa lata później znad wąskiego morza Kanału La Manche. Henryk Tudor był bezpośrednim spadkobiercą pierwszego księcia Lancastera, wychowanego na wygnaniu po śmierci ojca w poprzedniej rebelii. Z powodu rozłamu jaki powstał u Yorków po przejęciu władzy przez Ryszarda III, Henryk zyskał wsparcie w roszczeniach do królewskiego tronu. Po zebraniu armii we Francji, przekroczył kanał w 1485 roku i szybko pokonał siły Ryszarda. Dzięki małżeństwu z Elżbietą z Yorku, starszą siostrą zaginionych książąt, nowo koronowany król Henryk VII połączył dwie róże, kończąc tym samym niemal stulecie wojny.

Często wydaje nam się, że wojny w przeszłości były decydującymi starciami, z jasno określonymi zwycięzcami i pokonanymi. Jednak Wojna Róż, tak jak fikcja którą mogła inspirować, pokazuje nam, że zwycięstwa mogą być niepewne, sojusze niestabilne, a władza króla ulotna jak pory roku.

Ciekawostki historyczne