Nowe badania interdyscyplinarne ujawniają, że starożytni miłośnicy zwierząt byli chowani ze swoimi pupilami
W północnych Włoszech archeolodzy odkryli pochówki starożytnych ze zwierzętami: psami, końmi i świniami. Nie jest jednak jasne, skąd taka praktyka. Badacze zbadali 161 osób pochowanych w Seminario Vescovile. 16 z nich pochowano ze szczątkami zwierząt.
Niektórzy ludzie w starożytności na terenie dzisiejszych północnych Włoch zostali pochowani wraz ze zwierzętami i częściami zwierząt takich gatunków, jak psy, konie i świnie. Powody pozostają tajemnicze, ale mogą wskazywać na trwałą relację między tymi ludźmi i zwierzętami lub religijne praktyki ofiarne.
Na to wskazuje badanie, opublikowane w PLOS ONE przez Zitę Laffranchi z Uniwersytetu w Bernie, Stefanię Zingale z Instytutu Badań nad Mumiami, Eurac Research Bozen, Umberto Tecchiati z Uniwersytetu w Mediolanie i współpracowników.
Spośród 161 osób pochowanych w Seminario Vescovile, stanowisku archeologicznym w Weronie z okresu od III do I wieku p.n.e., 16 zostało pochowanych ze szczątkami zwierząt. Niektóre groby zawierały szczątki zwierząt często zjadanych przez ludzi – w tym wiele świń, kurczaka i część krowy. Mogły one stanowić ofiary z pożywienia dla zmarłych.
Ale cztery osoby pochowane w tym miejscu zostały pochowane obok szczątków psów i/lub koni, które nie są raczej powszechnie spożywane. Aby poszukać wzorców, które mogłyby wyjaśnić takie pochówki zwierząt, naukowcy przeanalizowali demografię, dietę, genetykę i warunki pochówku pochowanych ludzi i zwierząt.
Ale nie doprowadziło to do żadnych znaczących korelacji.
W szczególności ludzie pochowani ze zwierzętami nie wydają się być ze sobą blisko spokrewnieni, co sugerowałoby, że była to praktyka pewnej rodziny. Ludzie pochowani z psami lub końmi również byli zróżnicowani – są wśród nich dziecko pochowane z kompletnym szkieletem psa, młody mężczyzna pochowany z częściami konia, mężczyzna w średnim wieku pochowany z małym psem i kobieta w średnim wieku pochowana z całym koniem, wieloma innymi częściami konia i czaszką psa.
Brak wzorów wśród tych grobów oznacza, że możliwe są wielorakie interpretacje tych ludzkich i zwierzęcych pochówków, jak twierdzą autorzy.
Na przykład zwierzęta, takie jak psy i konie, często miały symbolikę religijną w starożytnych kulturach, ale w tym samym czasie określone osoby mogły być również pochowane wraz ze swoimi zwierzęcymi towarzyszami.
Ponadto, jak zauważają autorzy badania, te praktyki pochówku między ludźmi a zwierzętami mogły być zdeterminowane przez wzajemne oddziaływanie między różnymi cechami indywidualnymi i zwyczajami społecznymi. Autorzy dodają:
To badanie, które jest częścią projektu badawczego CELTUDALPS (współfinansowanego przez Szwajcarską Narodową Fundację Nauki i Prowincję Południowy Tyrol oraz koordynowanego przez Marco Milella z Uniwersytetu w Bernie i Alberta Zinka z Instytutu Badań nad Mumiami, Eurac Research), bada pochówki koni i psów z ludźmi i może wskazywać na nieznane rytuały i wierzenia w późnych wiekach p.n.e. we Włoszech.
Źródło:
Zita Laffranchi i in., „Until death do us part”. A multidisciplinary study on human- Animal co- burials from the Late Iron Age necropolis of Seminario Vescovile in Verona (Northern Italy, 3rd-1st c. BCE), PLOS ONE [dostęp: 16.02.2024].
Fot. S.R. Thompson [z:] Zita Laffranchi i in., Ibidem.
