Tego dnia 1599 roku szwedzki parlament Riksdag pozbawił Zygmunta III Wazę korony
Po śmierci Jana III Wazy w 1592 roku unia personalna Szwecji i Polski stała się faktem. Niechętny takim wydarzeniom był Karol Sudermański, brat zmarłego króla Szwecji, który budował swoje stronnictwo w celu przejęcia władzy w Szwecji. Mimo coraz śmielszych zabiegów 19 lutego 1592 roku doszło do koronacji Zygmunta III Wazy w Sztokholmie na króla Szwecji.
Po powrocie do Polski jego stryj Karol, stojący na czele rady, coraz śmielej pozwalał sobie na podważanie władzy swojego bratanka. W 1595 roku Karol zwołał nielegalnie Riksdag, na którym delegaci zakwestionowali dotychczasowy system zarządzania krajem. Gdy król potępił nielegalny zjazd, szlachta wycofała się z tych ustaleń i poparła ostatecznie Zygmunta.
Mimo porażki, Karol Sudermański nie porzucił swoich planów i zaczął budować poparcie dla swojej sprawy wśród chłopów mających swoje przedstawicielstwo w parlamencie. Narrację zaczął budować wokół religii, czyli obrony luteranizmu przed katolicyzmem. W 1597 roku ponownie nielegalnie zebrał się Riksdag, udzielając tym razem pełnego poparcia Karolowi i wezwał króla do przybycia do Szwecji w celu uporządkowania spraw.
Postępowanie Karola było jawnym buntem i król odpowiedział na to z całą stanowczością. Zdobył poparcie polskiego parlamentu i ruszył na czele wojsk do Szwecji, w celu zaprowadzenia porządku. Początkowo osiągnięto pewne sukcesy, ale klęska w bitwie pod Linkoping i dostanie się króla w ręce buntowników zniweczyła wszelkie plany. Upokorzony król zobowiązał się zwołać na przyszły rok Riksdag w celu zakończenia konfliktu i wrócił do Polski. Po wyjeździe, za sprawą Karola, jego wpływy ciągle malały, a stronnictwo uległo rozpadowi.
Riksdag zebrał się w Jönköping, już w początku 1599 roku i potwierdził swoje posłuszeństwo Zygmuntowi. Lecz zażądał też, aby zwołał on w przeciągu 4 miesięcy zjazd w Sztokholmie i wziął udział w obradach.
Wobec milczenia, Riksdag pozbawił Zygmunta prawa do korony i ofiarował ją jego synowi, Władysławowi. Żądał wysłania młodego królewicza do Szwecji i wychowania go tam w wierze luterańskiej.
Jednakże, z Rzeczypospolitej nie przyszła żadna wiadomość i w 1600 roku pozbawiono praw do korony całą polską linię Wazów.
Koronę ofiarowano przyrodniemu bratu króla, Janowi. Gdy jej nie przyjął, zwrócono się z propozycją do księcia Karola, który przyjmie ofertę i koronuję się na króla Szwecji jako Karol IX.
Obejrzyj również: Zamach na Zygmunta III Wazę
