Jest jeszcze wielu żołnierzy z okresu I wojny światowej, którzy są uznawani za zaginionych lub niezidentyfikowanych. Jest ich wiele więcej niż z okresu II wojny światowej. Minęło 100 lat, a Kanadyjczycy wciąż identyfikują poległych.
Dr Sarah Lockyer, która prowadzi sądowe badania DNA na potwierdzenie połączeń odnalezionych poległych z I wojny światowej z ich potomkami mówi, że tylko jedna z dwudziestu pięciu spraw dotyczy sprawy więzów rodzinnych z osobą powiązaną w konflikcie II wojny światowej. Znacznie przeważają przypadki z I wojny światowej.
Na biurko dr Lockyer trafił przypadek Jamesa Milne’a. Jak udało się ustalić, w 1917 roku został promowany na stopień sierżanta. Służył w 10 batalionie 1 dywizji Armii Kanadyjskiej. Jego batalion dostał rozkaz zlikwidowania wybrzuszeń i lejów po ostrzale w francuskiej miejscowości Arleux. Podczas pracy miasteczko zostało zaatakowane przez Niemców, a on sam poległ.
Francuscy archeologowie dopiero kilka lat temu odkryli jego szczątki podczas przygotowania terenu pod budowę nowej odkrywki węgla w północnej części Francji.
Carl Kletke z Departamentu Obrony Historii Kanady powiedział: ten żołnierz w końcu nie jest zagubiony w czasie, teraz jego grób nie będzie tylko bezimienną mogiłą.
Historia Jacka Milne’a jest nieznana. Nie ma żadnych zdjęć z jego wizerunkiem. Wiadomo, że nie miał żony ani dzieci. Jego życie prywatne jest nieznane, wiadomo tylko w jakim batalionie walczył, gdzie walczył oraz gdzie i kiedy zginął.
Kanada w 1914 jako część Imperium Brytyjskiego dołączyła do konfliktu razem ze swoim suwerenem. Zakładając krótki konflikt w Europie władze kanadyjskie zarządziły pobór ochotniczy. Zgłosiło się 30 tysięcy osób, co wydawało się wystarczające. Jednakże konflikt okazał się zbyt krwawy i trudny, dlatego w 1918 roku zarządzono powszechny pobór do wojska. Jednakże po trudnościach i buntach społeczeństwa tylko 25 tysięcy ze 125 tysięcy nowych żołnierzy zostało wysłanych na front.
Źródła: cbc.ca
Fot.: Wikimedia Commons
Błażej Filipiak
