Unikatowe znalezisko na Półwyspie Iberyjskim – nietypowa średniowieczna fortyfikacja

Podczas prac archeologicznych prowadzonych w gminie Vila de Cruces na terenie hiszpańskiej Galicji natrafiono na pozostałości średniowiecznego zamku, w którym zastosowano nietypowe rozwiązania architektoniczne. Według archeologów prowadzących wykopaliska można mówić o sensacyjnym znalezisku.

Sprawa dotyczy grodu stożkowatego, czyli budowli obronnej popularnej wśród uboższych władców feudalnych nie posiadających środków na budowę własnego zamku. Fortyfikacje tego typu cieszyły się wyjątkową popularnością na terenie Francji i Wielkiej Brytanii w dobie normańskich podbojów.

Odkopane pozostałości siedziby rycerskiej na górze San Paio są unikatowe. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez koordynatora projektu badawczego realizowanego przez firmę Cado Arqeuloxia, Victora Manuela García Piñeiro jest to siedziba rycerska typu motte, gródek stożkowaty z przełomu IX/X w. Istotne jest to, że podobnych budowli nie znaleziono dotychczas ani na terenie Galicji, ani tym bardziej w innych regionach Półwyspu Iberyjskiego.

Według przypuszczeń badacza, po przeprowadzeniu wstępnego datowania, zamek był własnością hrabiowskiego rodu Deza, nie jest to jednak w pełni potwierdzone. Ród Dezów objął we władanie tereny południowej Galicji we wczesnym średniowieczu w celu ich ponownego zasiedlenia i skupienia
w jednym miejscu osadnictwa rozproszonego na skutek arabskich podbojów. Powstanie fortyfikacji wiązało się z ochroną pobliskich terenów przed ponownymi najazdami, a także zabezpieczeniem drogi między klasztorami w Camanzo i Carboeiro, których fundatorem był tenże ród.

Stanowisko archeologiczne obfituje także w inne znaleziska. W odległości kilkudziesięciu metrów od gródka znajduje się osada. Początkowo datowano ją na okres starożytnego Rzymu z uwagi na znalezione na jej terenie charakterystyczne dachówki. Jednakże w toku badań ustalono, że osada pochodzi z VI/VIII w. czyli z okresu, w którym królestwo Swebów znajdowało się pod kontrolą  Wizygotów.

Istniejące na terenach dzisiejszej Hiszpanii i Portugalii królestwo Swebów zostało założone przez plemiona germańskie w 410 r. Swebowie jako jedni z pierwszych uzyskali niezależność od Imperium Rzymskiego rozpoczynając m. in. bicie własnej monety. W 585 r. królestwo to stało się częścią państwa Wizygotów. Niemniej w źródłach historycznych pierwsza wzmianka o terenie określanym mianem „hrabstwa Deza” pojawiła się w dokumencie z I synodu w Lugo zwołanego przez króla Teodomira, który miał miejsce 1 lutego 569 r. Jest to o tyle istotne, ponieważ synod potwierdził m. in. granice istniejących hrabstw. W tym po raz pierwszy użyto nazwy hrabstwo Deza jako określenie siódmego hrabstwa wchodzącego w skład diecezji Lugo.

Odkrycie pozostałości gródka stożkowatego potwierdziło bogactwo historyczne i archeologiczne regionu. Obecnie przed naukowcami stoją kolejne wyzwania obejmujące nie tylko zgłębienie tajemnic fortyfikacji. Otwarta pozostaje wciąż kwestia osady z VI/VIII w. Wiadomo, że w okresie rządów wizygockiego króla Rekkarda I (586-601) istniała w niej mennica. To natomiast pozwala domniemywać istnienie w miejscu obecnego San Paio dużej, znaczącej i prosperującej osady.

Źródło: kopalniawiedzy.pl

Marcin Marszałek

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*