W nocy z 29 na 30 września 1938 roku podpisano układ monachijski

Nocą 29 na 30 września 1938 roku podpisano układ monachijski

Układ monachijski to nazwa porozumienia zawartego w Monachium.

Po aneksji Austrii znacznie wzrosły siły i możliwości III Rzeszy w środkowej Europie, ponieważ poszerzając swoje granice Niemcy niejako brali w kleszcze Czechosłowację, która ucierpiała najbardziej w wyniku Anschlussu. Plan Hitlera zakładał wywarcie presji militarnego rozwiązania konfliktu mniejszości niemieckiej w Czechach, co zmusiłoby liderów polityki europejskiej do ustępstw i w konsekwencji włączenia Czech do III Rzeszy.

Po 5-miesięczej wojnie nerwów, w czasie której pomimo zarządzenia przez Czechosłowaków mobilizacji i skoncentrowania wojsk na granicy zachodniej otrzymali potwierdzenie sojuszniczych zobowiązań jedynie od ZSRR, państwa zachodnie zdecydowały się podjąć rozmowy na temat poświęcenia Czechosłowacji w imię ratowania pokoju ogólnoświatowego, a przede wszystkim w celu zwrócenia ekspansji terytorialnej Hitlera na wschód.

W nocy z 29 na 30 września 1938r. konferencja szefów rządów Niemiec, Anglii, Francji i Włoch w Monachium uzgodniła rozbiór Czechosłowacji. Jej przedstawiciele nie uczestniczyli w obradach i przedstawiono im jedynie postanowienia kongresu. Na skutek tegoż układu Czechosłowacja utraciła 1/5 terytorium i 1/4 ludności.

Niemcy zajmując zachodnie tereny Czechosłowacji, na reszcie części czeskiej utworzyli pozostający w ich strefie wpływów Protektorat Czech i Moraw (marzec 1939), zaś na wschodzie proklamowano Słowację, również satelitę III Rzeszy. Południowe tereny obu państw zajęły Węgry, zaś Polsce odstąpiono Śląsk Cieszyński.

Neville Chamberlain, wychodząc z samolotu 30 IX po powrocie z Monachium powiedział:

Przywożę wam pokój.

Miało się to okazać nadzieją złudną, zaś idea kierowania ekspansywnej i roszczeniowej polityki Hitlera w kierunku ZSRR nieprzemyślana, w wyniku czego Zachód po raz pierwszy stracił szansę na zapobieżenie wybuchowi konfliktu, który dziś nazywamy II wojną światową.