Maciej Korwin był synem Jana Hunyadi’ego. Jego panowanie jako przyniosło Węgrom szczyt potęgi. Był także królem Chorwacji Czech. Jaka była wymowa ideologiczna przedstawień Macieja Korwina?
Burzliwe zmagania Korony św. Stefana z turecką potęgą wymagały odpowiednich ludzi na odpowiednim miejscu. Jedną z takich postaci był Jan Hunyadi, świetny dowódca i strateg, który dzięki swoim umiejętnościom, po śmierci króla Władysława III pod Warną, został obrany regentem Królestwa Węgier. W 1452 r. zrezygnował z tej funkcji na rzecz Władysława V Pogrobowca (syn Albrechta Habsburga). W 1456 r. Hunyadi doprowadził węgierską armię do zwycięstwa nad wojskiem sułtana Mahometa II w bitwie pod Belgradem. Nie długo miał okazję cieszyć się triumfem, ponieważ wkrótce zmarł na szerzącą się w obozie węgierskim zarazę. Tymczasem wybuchła wojna domowa między dwoma stronnictwami, która przybrała na sile po śmierci Władysława V w 1457r. – stronnictwo Hunyadich, ukształtowane jeszcze w latach 40. XV w., wysuwające kandydaturę Macieja, syna Jana Hunyadiego, i stronnictwo habsburskie, które lansowało Fryderyka III Habsburga. Arbitrem w sporze była siła i armia. Ze starcia zwycięsko wyszedł Maciej Korwin, obejmując władzę w wieku 15 lat[1].
Maciej Korwin rządził na Węgrzech w latach 1458-1490. Polityka zagraniczna i wewnętrzna pełna była wzlotów i upadków. W dwóch palących problemach ówczesnych Węgier, czyli obronie kraju przed Turkami i wzmocnieniu władzy centralnej, tak samo jako ojciec, potrafił odnieść znaczące sukcesy i wywindować potęgę królestwa na taki poziom, na jaki nigdy wcześniej ani później się nie wzniosło. Jednak trzeba również wspomnieć o zubożających skarb państwa walkach dynastycznych na arenie międzynarodowej oraz o dotkliwej, szczególnie dla chłopów, reformie finansowej. Aczkolwiek ciężko jest zaprzeczyć, że okres panowania króla Macieja kojarzony jest zwykle z potęgą militarną i ekonomiczną królestwa, bo i tak też było, przynajmniej przez jakiś czas. Regres nastąpił po śmierci króla w 1490r[2].
Fot. Wikimedia Commons
Swój przydomek Maciej Korwin zyskał od herbu rodowego Hunyadich (Il.1.). Widać na nim czarnego ptaka, stającego na złotej gałęzi (spotyka się również brązową gałąź), który trzyma w dziobie złoty pierścień zwrócony oczkiem do góry. Głowę ma skierowaną w prawną stronę heraldyczną i skrzydła ułożone jakby szykował się do lotu. W prawym górnym rogu znajduję się, jak można przypuszczać, złoty, obrócony półksiężyc. Całe przedstawienie umieszczone jest na tarczy o niebieskim polu.
Powołując się na łaciński odpowiednik słowa Korwin, czyli „Corvinus”, który oznacza kruczy, podobny do kruka, dojdzie się do prostego wniosku, że ptak znajdujący się na herbie to kruk (łac. corvus[3]).
Istnieje jeszcze inna wersja herbu rodu Hunyadich, rozszerzona, do czego przyczynił się król Władysław V Pogrobowiec.
W 1453 r., objąwszy władzę na Węgrzech, dodał do herbu Jana Hunyadiego pewien element. Władca był wdzięczny Hunyadiemu za trzymanie pieczy nad królestwem, podczas gdy sam przebywał w Pradze
i czekał swych lat sprawnych[4].
W tym samym dokumencie król Węgier uczynił Hunyadiego hrabim
i dziedzicem Bystrzycy, w której to Hunyadi wzniósł zamek. Zamek w Bystrzycy jest jednym z siedmiu zamków, który dały nazwę temu regionowi, czyli Siedmiogród. Mowa o czerwonym, wspiętym lwie. Zwierzę zwrócone jest w lewą stronę heraldyczną, ma otwartą paszczę, a na uniesionej lewej łapie trzyma otwartą koronę. Jego ogon jest zakończony pętelkowym ozdobnikiem. Całość umieszczona jest na tarczy o białym polu. Jest to tzw. Lew Bystrzycki[5].
Fot. Wikimedia Commons
Ilustracja 2 przedstawia połączenie tych dwóch herbów. W tym przypadku czarny kruk, z podobnie jak poprzednio ułożonymi skrzydłami, zwrócony jest w lewą stronę heraldyczną, nie stoi już na gałęzi,
a pierścień w dziobie zwrócony jest oczkiem w dół.
Artykuł składa się z więcej niż jednej strony. Poniżej znajdziesz numerację stron.
