Tego dnia 1930 roku urodził się w Warszawie Ryszard Jerzy Kukliński pseud. Jack Strong, Mewa
Ryszard Jerzy Kukliński ps. Jack Strong, Mewa, pułkownik Wojska Polskiego i armii amerykańskiej, zastępca szefa Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego WP PRL, tajny współpracownik CIA.
Urodził się w rodzinie robotniczej o tradycjach katolickich i związanych z PPS. Syn Anny i Stanisława. Ojciec jego był żołnierzem Miecza i Pługa, podczas II wojny światowej aresztowany za działalność konspiracyjną – zginął w KL Sachsenhausen.
Kuklński po wojnie, w wieku 15 lat, rozpoczął pracę we Wrocławiu, w Miejskiej Straży Ochrony Obiektów, zadaniem jego było pilnowanie fabryki mydła. 13 kwietnia 1946 aresztowany, z podejrzeniem napadu rabunkowego. W tym samym roku w wieku 17 lat wstąpił do LWP i Oficerskiej Szkoły Piechoty również we Wrocławiu, ukończył ją we wrześniu 1950 roku, uzyskując stopień chorążego – jednak przed ukończeniem szkoły, w 1950 roku został z niej w nieznanych okolicznościach usunięty, lecz po 2 tygodniach przywrócony.
Lata 1950-1953 to służba w 9 Pułku Piechoty w Pile. Bardzo szybko piął się po szczeblach kariery. Następnie służył jako oficer sztabowy i przygotowywał między innymi plany inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację. W 1964 roku ukończył studia w Akademii Sztabu Generalnego WP, a w 1974 roku 3-miesięczny Wyższy Kurs Akademicki w radzieckiej Akademii im. Woroszyłowa. W latach 1967-1968 był w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru Układów Genewskich dotyczących Wietnamu.
Przynajmniej od 1962 roku Kukliński współpracował z kontrwywiadem wojskowym – zarządem II WSW. Zdaniem niektórych badaczy od końca lat 40 współpracował z Informacją Wojskową.
W Wietnamie i podczas rejsów jachtem do państw Europy zachodniej od 1964 roku, działał na rzecz polskiego wywiadu. Po studiach w ASG WP, służył w Oddziale Szkolenia Operacyjnego Sztabu Generalnego. Następnie został szefem Oddziału Planowania Ogólnego w Zarządzie Operacyjnym i ostatecznie szefem Oddziału I – zastępcą szefa Zarządu I Operacyjnego SG WP.
Według samego Kuklińskiego, nawiązał on współpracę z wywiadem amerykańskim CIA podczas rejsu do Europy zachodniej w 1972 roku, wysyłając list do attaché wojskowego przy ambasadzie USA w Bonn. Do pierwszego spotkania doszło 18 sierpnia 1972 w Hadze.
Według jego własnych relacji – planował w Wojsku Polskim zawiązac spisek przeciw ZSRR, ale CIA odwiodła go od powyższego. Zamiast tego poproszono go o przekazywanie informacji na temat ZSSR. W latach 1971-1981 przekazał na Zachód około 40 000 stron dokumentów dotyczących Polski, ZSRR i Układu Warszawskiego.
Dokumenty dotyczyły m.in. planów ZSRR użycia broni nuklearnej, danych technicznych najnowszych sowieckich broni, czołgu T-72 i rakiet Strzała-2, rozmieszczenia radzieckich jednostek przeciwlotniczych na terenach Polski i NRD, metod uniknięcia namierzenia obiektów przez satelity szpiegowskie, planów wprowadzenia stanu wojennego w Polsce i wielu innych.
W obliczu bezpośredniego zagrożenia dekonspiracją, Kukliński wraz z żoną i dwoma synami uciekł z Polski, a z pomocą CIA dotarł do Stanów Zjednoczonych na krótko przed wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce. Trzy lata później, 23 maja 1984 roku został przez sąd wojskowy w Warszawie zaocznie skazany na karę śmierci.
W 1990 roku wyrok został złagodzony do 25 lat więzienia. W 1995 wyrok uchylono i przywrócono mu stopień pułkownika, jednak sprawę skierowano ponownie do prokuratury wojskowej. 22 września 1997 śledztwo umorzono, argumentując, że działał w stanie wyższej konieczności – uzasadnienie utajniono.
Według Leszka Millera, rehabilitacja Kuklińskiego była jednym z nieoficjalnych warunków wejścia Polski do NATO. Kukliński odwiedził Polskę w kwietniu 1998 roku.
Zmarł 11 lutego 2004 w wieku 73 lat. Przyczyną śmierci był gwałtowny udar mózgu w szpitalu.
kukliński był ruskim szpionem