czarny marzec U-bootwaffe

17 marca 1941 roku miał miejsce czarny marzec U-bootwaffe

Tego dnia 1941 roku miał miejsce czarny marzec U-bootwaffe

W bitwie z konwojem HX-112, ochranianym przez 5 Grupę Eskortową EG-5, dowodzoną przez komandora Dolanda MacIntyre, Niemcy utracili dwa okręty podwodne dowodzone przez największych asów U-bootwaffe.

Konwój 41 statków, atakowany był od 15 marca przez grupę U-bootów, jednak osłonie konwoju przez pierwszą dobę udawało się skutecznie odpędzać agresorów, w tym U-110 Lempa. Wieczorem 16 marca ok. godz. 22:00 Otto Kretschmer na U-99 wpłynął do wnętrza konwoju, wynurzył się i śmiałym atakiem w swoim stylu, odpalając 8 torped trafił sześć różnych statków, w tym cztery zbiornikowce. Zatopił pięć z nich.

O północy, dowódca EG-5, na HMS Walker, starym niszczycielu z I wojny światowej, atakował prawdopodobnie U-37, zmuszając go do alarmowego zanurzenia. Niedługo potem o 1.30 17 marca, jego azdyk, wykrył zanurzonego U-100 Schepkego. W skoordynowanym ataku McIntyre oraz HMS Vanoc, zrzucają 29 bomb głębinowych, nastawionych na różne głębokości od 150 do 45 metrów. Eksplozje spychają U-100 rufą, na rekordowe 230 metrów, okręt zostaje ciężko uszkodzony. 

Ok. godz. 3:00 U-100 wynurzył się w próbie obrony na powierzchni. HMS Vanoc uzyskuje kontakt radarowy w odległości 300 m i rusza z pełną prędkością w próbie taranowania. U-100 z niedziałającymi silnikami, zostaje o godzinie 3.18 uderzony na wysokości kiosku przez pędzący całą naprzód brytyjski okręt. Schepke ginie zmiażdżony na pomoście. Vanoc melduje Walkerowi: „Staranowałem i zatopiłem U-boota”. Później ratuje 6 członków załogi U-100.

W pobliżu znajdował się również U-99. Płynąć na powierzchni zauważył HMS Walker i zanurzył się alarmowo. Walker wykrywa U-99 azdykiem. MacIntyre nie chciał wierzyć hydroakustykowi, że ma trzeci kontakt hydrolokacyjny w ciągu trzech godzin. Echo było jednak silne. Walker rzuca 6 celnych bomb głębinowych na zanurzonego na 120 metrach U-99. Pękają zbiorniki powietrza, paliwa i balastowe. U-boot wymyka się spod kontroli i osuwa na 210m. Kretschmer szasuje zbiorniki i o 3.52, U-99 wystrzela na powierzchnię. Vanoc i Walker otwierają ogień z dział 102mm.

Uszkodzony i bez torped U-boot, nie ma szans. Kretschmer wydaje rozkaz zatopienia i opuszczenia okrętu. Sygnalizuje do bazy: „Wzięci do niewoli. Kretschmer” a Brytyjczykom: „Toniemy”. Niszczyciele po 2 minutach przerywają ogień i ratują wszystkich członków załogi U-99 z wyjątkiem mechanika Gottfrieda Schrodera, który zszedł otworzyć odpowietrzniki i nie wydostał się na powierzchnię.

W ciągu kilku nocnych godzin Niemcy tracą dwa doskonałe okręty wraz załogami: U-100 dowodzony przez Kapitänleutnant’a Joachima Schepke, który w swojej karierze zatopił 37 statków o łącznej pojemności 155 882 BRT i uszkodził 4 dalsze oraz U-99, dowodzony przez Otto Kretschmera. Niemiecki ‘’Król tonażu” zatopił 47 alianckich statków handlowych o łącznym tonażu 274 333 BRT. Przeżył niewolę i zakończył służbę w stopniu Flottillenadmiral.

Chociaż, zatopionych zostanie jeszcze wiele alianckich statków, to był to czarny marzec dla U-bootwaffe. Od 7 marca 1941, utracono kontakt z jeszcze jednym asem, z U-47 Gunthera Priena. Jego los jest nieznany.

Bibliografia:

Clay Blair, Hitlera woja U-bootów, 1998.

Comments are closed.