Tego dnia 1944 roku zaginął nad Normandią Aleksander Chudek
Aleksander Chudek, pilot Wojska Polskiego, chorąży (ang. Warrant Officer) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski. Urodził się 17 sierpnia 1914 r. jako jedno z dziewięciorga rodzeństwa na Lubelszczyźnie. Uczył się w szkole powszechnej w Stoczku i Czemiernikach. Mając 16 lat, podjął się pracy zawodowej. Do wojska wstąpił około 1935 r.
W pułku lotniczym w Warszawie ukończył szkolenie jako pilot. Przed wojną przeszedł kurs myśliwski w Wyższej Szkole Pilotażu w Grudziądzu. Służył także w 114 Eskadrze Myśliwskiej. Nie brał udziału w Wojnie Obronnej. Jak większość polskich lotników po 17 września 1939 r. przedostał się do Rumunii, a następnie przez Włochy do Francji. Niestety po błyskawicznym zwycięstwie Niemiec nad Francją 27 czerwca 1940 roku, przedostaje się do Anglii.
Przydzielono go do Ośrodka Zapasowego Lotnictwa w Blackpool. Przeszkolenie rozpoczął 7 kwietnia 1941 r. w polskiej szkole pilotażu 1 PFTS w Hucknall.
28 lipca 1941 r. ukończył przeszkolenie myśliwskie na Hurricane’ach i otrzymał przydział do 315 Dywizjonu Myśliwskiego „Dęblińskiego”. Przechodzi szkolenie na nowo otrzymanych samolotach Supermarine Spitfire II. Jako pilot 315 Dywizjonu eliminuje 5 samolotów niemieckich. W lipcu 1943 oddelegowano go na 3 miesiące do sławnego Dywizjonu 303.
Podczas służby w 303 Dywizjonie zestrzela 4 samoloty niemieckie. Po powrocie do 315 Dywizjonu przebywał w nim z krótkimi przerwami do 13 marca 1944 r. Po trzech miesiącach przerwy został ponownie przydzielony do 303 Dywizjonu.
2
3 czerwca 1944 r. wystartował na rutynowy patrol nad Normandię i nie powrócił do bazy. W dywizjonie przypuszczano, że trafił do niewoli, lub jego samolot wpadł do morza.
Kiedy jednak po zakończeniu wojny nie powrócił do Anglii, został uznany za poległego.
Po latach okazało się, że w ogrodzie jednego z farmerów rozbił się płonący samolot ze śmiertelnie rannym, nieznanym z nazwiska pilotem. Na podstawie numeru ewidencyjnego wraku stwierdzono, że był to Spitfire Aleksandra Chudka. Ciało pilota złożono zawinięte w spadochron na miejscowym cmentarzu. 23 czerwca 2009 r. w Roucamps odsłonięto pamiątkową tablicę ku jego czci. Symboliczny grób lotnika znajduje się na cmentarzu parafialnym w Czemiernikach.
Na liście Bajana zajmuje 12. pozycję z wynikiem 9 zestrzeleń pewnych, 1 prawdopodobne i 1 uszkodzenie.
Zestrzelenia pewne
Bf 109 – 14 sierpnia 1941 (pilotował Spitfire II, PK-E nr P8563)
2 x Bf 109 – 29 sierpnia 1941 (pilotował Spitfire II, PK-E nr P8563)
Fw 190 – 27 września 1941 (pilotował Spitfire V, PK-B nr AB913)
Fw 190 – 21 października 1941 (pilotował Spitfire V, PK-K nr AD134)
2 x Fw 190 – 17 sierpnia 1943 (pilotował Spitfire IX, RF-M nr BS451)
Fw 190 – 6 września 1943 (pilotował Spitfire IX, RF-E nr MA299)
Fw 190 – 23 września 1943 (pilotował Spitfire IX, RF-E nr MA299)
Zestrzelenia prawdopodobne
Bf 109 – 16 września 1941 (pilotował Spitfire V, PK-H nr AB892)
Uszkodzenia
• Bf 109 – 14 sierpnia 1941 (pilotował Spitfire II, PK-E nr P8563)
Awanse
• Warrant Officer (październik 1943)
Odznaczenia
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych – czterokrotne
• brytyjskie Distinguished Flying Medal
