Tego dnia 1839 roku stracono w Korei 8 katolickich męczenników
Korea przez wieki była krajem zależnym od Chin, od 1382 roku rządziła nią dynastia Yi. Korea była państwem mocno izolującym się od świata zewnętrznego. W XIX wieku nastąpił zwiększony napływ zachodnich wzorców i idei, władza w Korei próbowała ich uniknąć. Zamknięto granice kraju, jedyną otwartą była ta łącząca Koreę z Chinami. W I połowie XIX wieku pojawienie się Europejczyka na półwyspie koreańskim mogło się dla niego skończyć śmiercią.
Pierwszy kontakt Korei z chrześcijaństwem miał miejsce przy okazji inwazji japońskiej w 1592 roku. Kilku Koreańczyków zostało ochrzczonych przez chrześcijańskich żołnierzy japońskich. Jednak dopiero pod koniec XVIII wieku zaczęły powstawać większe grupki chrześcijan którzy działali misyjnie. W roku 1836 z Francji przybyli kolejni misjonarze. Szybko spotkało się to z krwawymi prześladowaniami. Część ginęła przez ścięcie, część przez uduszenie, inni zmarli z powodu tortur- wśród ofiar były zarówno mężczyźni jak i kobiety , biskupi, misjonarze, osoby świeckie, wieśniacy koreańscy. W roku 1887 wraz z traktatem z Francją w Korei skończyły się prześladowania. Łącznie zginęło 3 biskupów, 10 kapłanów i ponad 10 tysięcy wiernych.
6 maja 1984 roku podczas wizyty apostolskiej w Korei, Jan Paweł II kanonizował 103 koreańskich męczenników którzy zginęli między 1839 a 1867 rokiem. Wszyscy straceni 26 września 1839 roku są świętymi kościoła katolickiego.
Obecnie w Korei Południowej chrześcijaństwo rozwija się, 30 % społeczeństwa deklaruję się jako wyznawcy Jezusa Chrystusa (procentowo to największa grupa religijna w kraju). Wg. organizacji Religious Intelligence w Korei Północnej, której władze narzucają ateizację, jest ok. 400 tysięcy chrześcijan (ok. 1.5% populacji). Korea Północna zajmuję pierwsze miejsce na liście „Światowego Indeksu Prześladowań”, od 50 do 70 tysięcy chrześcijan przebywa w obozach koncentracyjnych, księży się wyrzuca kraju, świątynie niszczy, jedną z bardziej znanych ofiar prześladowań był biskup Pjongjangu Yong-Ho, w 1962 roku słuch o nim zaginął.
