Tego dnia 1948 roku roku zmarł Roman Kanafoyski
Roman Kanafoyski, komandor porucznik, prezes WKS Kotwica Pińsk, kawaler Orderu Virtuti Militari. Mając 16 lat, w grudniu 1917 r. został powołany do pułku ułanów III Korpusu W maju 1918 roku zdemobilizowany. 10 lutego 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego , szeregowy, w wojnie polsko-bolszewickiej, walczył w składzie 8 dywizjonu artylerii ciężkiej.
W 1921 roku ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Poznaniu i otrzymał promocję na stopień podporucznika w korpusie oficerów artylerii. W dalszych latach ukończył, szereg kursów w tym : Oficerów Zwiadu, Dowódców Baterii w Toruniu oraz Unifikacyjny w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Kurs ten ukończył w 1939 r.W armii II RP zajmował szereg stanowisk. Służył w 1 Pułku Artylerii Lekkiej w Wilnie i 14 dywizjonie artylerii konnej w Białymstoku.
1 czerwca 1927 w stopniu porucznika ( awans otrzymał w 1923 r.) przeszedł do Marynarki Wojennej. Początkowo został oficerem artylerii na jednym z monitorów rzecznych ( typu B tzw „gdańskie” ).Od 1 czerwca 1928 r. dowodził monitorem ORP „Wilno”. 1 stycznia 1931 r. został zastępcą dowódcy dywizjonu monitorów, później był ponownie dowódcą ORP „Wilno”.
1 Stycznia 1932 r. został kapitanem marynarki a od 1 stycznia 1933 r. dowódcą 3 dywizjonu bojowego. W latach 1934-1939 zajmował stanowisko dowódcy 1 dywizjonu bojowego, po czym przez krótki czas dowodził 3 grupą kutrów uzbrojonych. Na początku 1939 r. wybrano go prezesem WKS „Kotwica”.19 marca tr awansował na komandora podporucznika. Od 3 kwietnia 1939 r. był dowódcą Oddziału Wydzielonego Rzeki Wisły z siedzibą w Bydgoszczy.
W kampanii wrześniowej jego Oddział Wydzielony prowadził działania wojenne na Wiśle w ramach Armii „Pomorze”. 9 września 1939 r.w związku z wyczerpaniem możliwości operacyjnych wydał rozkazał samozatopienia jednostek pływających Oddziału (pod Duninowem ). Następnie został komendantem Garnizonu Polowego Żychlin.
Dowodził marynarzami w trakcie forsowania Bzury, Podczas przebijania się w kierunku Modliła 19 września dostał się do niewoli. W latach 1939-1945 przebywał w oflagach II B Arnswalde i II D Gross Born. Po wyzwoleniu, od 10 sierpnia 1945 roku powrócił do służby wojskowej. Służył w 1 Samodzielnym Morskim Batalionie Zapasowym w Gdańsku.
20 września 1945 r. przeniesiono go do Dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni, gdzie 1 stycznia 1946 r. został szefem Oddziału Ogólnego Sztabu Głównego. W 1947 r. objął funkcję komendanta Półwyspu Hel . Zmarł nagle 7 czerwca 1948 roku w Helu.
Zdjęcie pochodzi z 1947 roku. oprac. „Wojenne flotylle wiślane 1918-1939”.J.W.Dyskant.
