Tego dnia 1672 roku w Moskwie urodził się Piotr I Aleksiejewicz Wielki z dynastii Romanowów
Piotr I Aleksiejewicz Wielki Romanow został obwołany carem przez Dumę bojarską po śmierci przyrodniego brata, cara Fiodora III.
Jest to pierwszy z carów rosyjskich, który podróżował za granicę. Uczestniczył incognito w wyprawie do krajów zachodnioeuropejskich pod nazwiskiem Piotr Michajłow. Odwiedził wtedy kraje Rzeszy, Holandię i Anglię. Spotkał się z wieloma monarchami europejskimi, poznał stosunki społeczne krajów zachodnioeuropejskich, ich osiągnięcia techniczne, organizację społeczeństwa.
Po powrocie zainicjował wdrażanie reform, mających na celu unowocześnienie państwa.
W okresie wojny północnej, w 1701 roku, w Birżach spotkał się z Augustem II Mocnym, gdzie obaj władcy oddali się kilkudniowej pijatyce, po czym urządzili zawody strzelania z armat – wygrał je król Polski. Zawiązali wówczas pakt – zobowiązali się nie występować samodzielnie z sojuszu i nie zawierać pokoju separatystycznego ze Szwecją.
W lipcu 1705 roku w Połocku, pijany car Piotr I wtargnął z żołnierzami do katedry Mądrości Bożej, gdzie przechowywane były relikwie św. Jozafata Kuncewicza. Zażądał od przełożonego klasztoru kluczy od tabernakulum, gdy ten odmówił, własnoręcznie zamordował przeora, a czterech pozostałych zakonników rozkazał utopić w nurtach rzeki Dźwiny.
Car naigrawając się z obrazów świętego próbował sprofanować relikwie, następnie kazał wyrwać drzwiczki od tabernakulum, rozsypał na posadzkę Najświętszy Sakrament i podeptał. Katedra została zamieniona na magazyn amunicji i prochu. Jednak jakiś czas później w wyniku eksplozji gmach świątyni uległ zniszczeniu.
W swoich urzędach umieszczał podległych sobie ludzi, utrwalając w ten sposób absolutyzm carski i centralizację władzy. Zbudował nową stolicę – Sankt Petersburg. Był ulubioną postacią historyczną Stalina.
Na zdjęciu portret – Piotr I Wielki autorstwa Paul Delaroche, 1838 rok
