Tego dnia 955 roku rozpoczęła się bitwa nad rzeką Lech, znana też jako bitwa na Lechowym Polu
Bitwa nad rzeką Lech/ bitwa na Lechowym Polu miała miejsce w dniach 10-12 sierpnia 955 roku między wojskami Ottona I a węgierskimi Madziarami.
W walce ciężka jazda niemiecka pod wodzą króla Ottona I starła się z lekką jazdą węgierską dowodzoną przez księcia Léla i wojewodę Bulcsú. Bitwa zakończyła się zwycięstwem niemieckim i była jedną z ważniejszych w dziejach Europy.
Węgrzy byli ludem wojowniczym, nastawionym na branie łupów. Atakowani przez Pieczyngów wdarli się w IX w. do Kotliny Karpackiej i zajęli zasiedloną przez Słowian Panonię. Następnie rozbili państwo wielkomorawskie i już pod koniec wieku zaczęli najazdy na różne kraje zachodniej Europy, które w ich obliczu okazywały się bezradne.
Madziarzy docierali Włoch środkowych, Francji a nawet Andaluzji. Rabowali i zmuszali do płacenia trybutu. Ciężkie klęski spadały na państwo wschodniofrankijskie i tylko Henryk I Ptasznik zadał klęskę Węgrom w bitwie nad Unstrutą w 933 roku. Dopiero jednak zwycięstwo na Lechowym Polu położyło kres najazdom węgierskim.
Zajrzyj też tu: Dynastia ottońska i cesarzowa Teofano
Po dotarciu do Bawarii armia węgierska starła się z Niemcami na polach nad rzeką Lech. Pierwszy atak Madziarów udało się odeprzeć, drugi przyniósł sukces w postaci zdobycia obozu Niemców, którzy jednak wykonali gwałtowny kontratak, w wyniku którego oddziały Ottona uderzyły na wycofujących się Węgrów i zepchnęły ich w kierunku rzeki.
Podczas odwrotu zginęło tysiące Madziarów, wielu zaś potopiło się w rzece. Padło też wielu rycerzy Ottona. Dowodzący wojskami węgierskimi wpadli w ręce zwycięzców i zostali powieszeni.
Po klęsce nad Lechem nastąpił czas wewnętrznej integracji, która doprowadziła do powstania państwa węgierskiego pod rządami dynastii Arpadów.
