Tego dnia 1939 roku Rada Najwyższa Związku Sowieckiego nadała przymusowe sowieckie obywatelstwo obywatelom polskim zamieszkałym na terytorium polskim zagarniętym przez ZSRS we wrześniu 1939 roku
Dekret Rady Najwyższej z 29 listopada 1939 roku nadawał przymusowe obywatelstwo sowieckie wszystkim Polakom, którzy zamieszkiwali te tereny, na które dwa miesiące wcześniej wkroczyli sowieci.
W związku z dekretem Rady Najwyższej mieszkańcy tych ziem utracili obywatelstwo polskie. Osoby te miały zdać dotychczasowe dokumenty polskie jako dokumenty obce i uzyskać paszporty sowieckie. Tzw. paszportyzację, czyli wydawanie dowodów osobistych przeprowadzano do maja 1940 r.
Bez paszportów nie można było meldować się w miejscu zamieszkania, poruszać się po ZSRS, korzystać z przysługujących praw itp. Ludność polska nie chciała utracić obywatelstwa polskiego i w zasadzie odmówiła zdania dokumentów polskich i nabycia nowych paszportów. Na tym tle powstało wielkie zadrażnienie pomiędzy ludnością polską a władzami.
Wyjątek stanowili tu komuniści i Żydzi, którzy na ogół uznawali polecenia władz. Społeczność polska stosowała wobec nich bojkot towarzyski. Przymusowe narzucanie obywatelstwa skutkowało m.in. poborem ok. 210 000 młodych Polaków do Armii Czerwonej.
Nie był to jedyny skutek wprowadzenia dekretu. Przede wszystkim obywatele Rzeczypospolitej zostali objęci sowiecka jurysdykcją, co spowodowało liczne aresztowania i zsyłki – głównie za „wrogą działalność”.
Fot. Muzeum II Wojny Światowej
