Wydrukowana w 3D kopia zabytkowej urny posłużyła do wykonania formy odlewniczej, a następnie odlania z gipsu kilkuset mniejszych kopii. Zostały one wykorzystane do prowadzenia zajęć edukacyjnych w Biskupinie.
Wykorzystany zabytek to popielnica twarzowa, czyli urna pochodząca z wczesnej epoki żelaza. Archeolodzy określają ten czas hallstatt D (albo halsztat D). Są to lata 500 – 400 r. p.n.e. Zabytek jest wytworem kultury pomorskiej, archeolodzy trafili na niego niedaleko miejscowości Niepoczołowice w powiecie wejherowskim. Na odkrytych urnach widać wyobrażenie nosa i uszu, w których tkwią brązowe kolczyki i łańcuszki, stąd popielnice określono, jako „twarzowe”.
Zabytkowa urna została przeskanowana w technologii 3D, co pozwoliło otrzymać jej dokładny model cyfrowy. Obecna technologia pozwala przy takim procesie uchwycić nawet najdrobniejsze detale. Skan posłużył do wydrukowania kopii zabytku w 3D, który następnie wykorzystano do wykonania formy odlewniczej i dalej kilkuset mniejszych gipsowych już urn. Posłużyły one do zajęć edukacyjnych podczas festiwalu „Ścieżki archeologii – nauka – kultura – popkultura” w Biskupinie.
Kierownikiem całego projektu była Ewelina Drozd-Wadyl, a sprzęt z oprogramowaniem dostarczyła firma scan3D Szymon Bloch.
Muzeum Archeologicznego w Gdańsku posiada ogromną kolekcję urn twarzowych. Można je oglądać na wystawie stałej w Domu Przyrodników przy ul. Mariackiej 25/26 w Gdańsku.
Źródła: gdansk.pl, trojmiasto.eska.pl
Fotografia: Muzeum Archeologiczne w Gdańsku
Bartłomiej Kmiecik