Islam to religia monoteistyczna, zajmująca do 2008 roku drugie, po chrześcijaństwie, miejsce na świecie pod względem liczby wyznawców. Szacuje się, że obecnie muzułmanie stanowią około 19,2% ludności i powoli zaczynają zyskiwać w tej kwestii przewagę. Samo zaś słowo „islam” w języku arabskim oznacza „poddanie się woli Boga”. Religia ta ma wspólne korzenie z judaizmem i, co może zdziwić wiele osób, z chrześcijaństwem. W dzisiejszych czasach islam nie cieszy się zbyt dobrą opinią, co spowodowane jest głównie zamachami terrorystycznymi, jakich dokonuje w „imię wiary” tzw. Państwo Islamskie – ISIS. Jednak są wśród muzułmanów także i ludzie, którzy nie dążą do konfrontacji z Europą Zachodnią i chcą żyć w spokoju. Dlatego też warto przyjrzeć się bliżej zagadnieniu powstania islamu i jego najważniejszych nauk.
Półwysep Arabski położony jest pomiędzy Afryką, Azją i Europą. Kilkanaście wieków temu zamieszkiwali go Beduini zwani ludem pustyni. Prowadzili oni koczowniczy tryb życia, choć zdarzało się, że w oazach zakładali także osady i niewielkie miasta. Za najistotniejsze wartości uznawali męstwo, honor i gościnność. Na przełomie VI i VII wieku jednym z najważniejszych miast wspomnianego półwyspu była Mekka, gdzie krzyżowały się szlaki karawan handlowych, łączące wybrzeże Morza Czerwonego z Oceanem Indyjskim i biegnące dalej na północ. W mieście znajdowała się świątynia Al-Kaba, będąca głównym ośrodkiem kultu religijnego Arabów. To właśnie tam miał znajdować się Czarny Kamień – ich największa świętość, który otrzymał od Boga pierwszy człowiek – Adam.
Postać Mahometa
Wikimedia Commons
Do gwałtownych zmian w świecie arabskim doszło na początku VII wieku, gdy kupiec z Mekki – Mahomet, zaczął głosić nową naukę. Urodził się on w Mekce około 570 roku. Pochodził ze znaczącego, choć zubożałego rodu Haszymitów, z plemienia Kurajszytów. Jego ojciec, Abdallah, zmarł wkrótce po narodzeniu syna, matka osierociła go, gdy miał 6 lat. Wychowaniem chłopca zajął się wówczas stryj Abu Talib, który był kupcem i prowadził handel z Syrią. Młody Mahomet uczestniczył w wyprawach handlowych, podczas których zetknął się z chrześcijańskimi mnichami- ascetami. Osobowość i przekonania tych pustelników wywarły na nim wielkie wrażenie. Z ideami monoteistycznymi przyszły prorok mógł się zresztą spotykać w samej Arabii, gdyż chrześcijaństwo i judaizm miały tam wielu zwolenników. Mając około 20 lat, ożenił się z bogatą wdową o imieniu Chadidża, starszą od niego o 15 lat. Małżeństwo to zapewniło mu dostatek i stabilizację. Nie wiadomo, co dokładnie skłoniło Mahometa do głoszenia poglądów religijnych. Nie były one zresztą szczególnie oryginalne. Przypominały wypowiedzi proroków ze Starego Testamentu lub wczesnochrześcijańskich kaznodziejów. Być może oczekiwanie na pojawienie się arabskiego proroka ze strony licznych chrześcijan w Arabii przygotowało grunt pod jego działalność. Według islamskiej tradycji w grocie Al-Hira Mahomet doznał objawienia. Ukazał mu się anioł Dżibril (Gabriel) i przekazał posłannictwo Boga. Od tego czasu Mahomet zaczął głosić istnienie jedynego boga – Allaha, nakazywał rezygnację z wiary w dotychczasowe bóstwa, nawoływał do pokuty, a siebie określał jako wysłannika Stwórcy. Reakcje mieszkańców Mekki na te rewelacje były bardzo różne, w większości przypadków jednak szydzono z samozwańczego proroka i krytykowano jego poglądy. Pierwszymi, których Mahomet zdołał nawrócić, była jego żona Chadidża i niewolnik Said ibn Harisa. Wśród początkowo niewielkiej grupki jego zwolenników znalazł się poważny kupiec z Mekki, popularnie zwany Abu Bekr, a także kilku przedstawicieli klanowej arystokracji. Do nauk Mahometa początkowo garnęli się przede wszystkim najbiedniejsi członkowie społeczności, w której na pierwszym miejscu stawiano bogactwo, prestiż i pochodzenie. Kazania Mahometa, nawołującego do zniszczenia kultowych idoli, wywoływały gwałtowną dezaprobatę Kurajszytów. Z kolei klan Haszymitów, w którym znaczną rolę odgrywał wuj Mahometa – Abu Talib, udzielił mu ochrony. On sam, obawiając się o bezpieczeństwo pierwszych wyznawców islamu, wysłał niektórych spośród nich do Etiopii. Po śmierci żony, a później stryja osamotniony Mahomet stał się celem drwin i ataków arystokracji Kurajszytów, a za głoszenie konieczności porzucenia wiary w dotychczasowe bóstwa omal nie został ukamienowany.
