Tego dnia 1986 roku w Warszawie zmarł Mieczysław Moczar ps. „Mietek” – działacz komunistyczny
Mieczysław Moczar „Mietek” urodził się 25 grudnia 1913 r. Jego właściwe nazwisko to Mikołaj Demko. Był synem rosyjskiego żandarma. Dorastał w Łodzi, gdzie pracował jako robotnik. Od 1937 r. członek Komunistycznej Partii Polski, od 1942 r. Polskiej Partii Robotniczej.
Współorganizator Gwardii Ludowej, której oddziałami partyzanckimi kierował w Lubelskiem (1943-1944), następnie w Kieleckiem (1944-1945). Prowadził liczne akcje przeciwko Niemcom, m.in. w Lasach Suchedniowskich, powiecie koneckim, pod Rąblowem (gdzie kazał się pochować) w Puławskiem.
W latach 1945-1948 szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa w Łodzi, a od 1948 r. wiceminister bezpieczeństwa. W tym czasie dał się poznać jako sadystyczny kat, osobiście torturujący i mordujący żołnierzy AK. Skutkiem działania Moczara były liczne aresztowania osób związanych z podziemiem niepodległościowym.
To właśnie w Łodzi, w 1947 r. stracony został dowódca Konspiracyjnego Wojska Polskiego – Stanisław Sojczyński „Warszyc”. Moczar, który siedzibę łódzkiej bezpieki zorganizował w miejscu, gdzie wcześniej „rezydowało” Gestapo, pilnie wykonywał zalecenia ukrywania miejsc pochówku zamordowanych polskich patriotów.
Od 1944 r. rozpoczyna działalność w Biurze Politycznym KC PPR (później PZPR), w 1948 r. został oskarżony o „odchylenia prawicowo-nacjonalistyczne”. Nie wszedł w skład władz naczelnych PZPR, pełnił natomiast funkcję wojewody, m.in. warszawskiego, w 1956 r. był ministrem państwowych gospodarstw rolnych.
Po powrocie W. Gomułki do władzy w październiku 1956 r. został wiceministrem spraw wewnętrznych, a w latach 1964-1968 ministrem tego resortu. Przejął wówczas pełnię władzy nad służbami specjalnymi, którą wykorzystywał m.in. do walki ze zwolennikami demokratyzacji ustroju i do wzmacniania znaczenia w PZPR grupy bliskich sobie działaczy – „partyzantów”.
W latach 1964-1972 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego ZBoWiD. Zmierzał do połączenia idei komunistycznych z nacjonalistycznymi, w walce politycznej posługiwał się hasłami antysemickimi. Podejrzewany o dążenie do przejęcia władzy, w 1968 r. był jednym z głównych inspiratorów kampanii antysyjonistycznej.
W latach 1956-1981 był członkiem KC PZPR, latem 1968 r. przesunięty na stanowisko sekretarza KC i zastępcy członka Biura Politycznego. Po grudniu 1970 r. stopniowo tracił wpływy, w 1971 r. został odsunięty przez E. Gierka ze ścisłego kierownictwa partii. Do 1983 r. sprawował funkcję prezesa NIK.
Ładna informacja, ale jednak manipulacja. Moczar był Ukraińcem. Tego w tekście zabrakło. Jak również informacji o udziale w zbrodniach na ukrywających się Żydach.
To taki janczar, który zawsze jest grożniejszy od wściekłego psa.