Tego dnia 1927 roku w Dublinie zmarła Hrabina Constance Georgine Markiewicz, pierwsza w historii Irlandii kobieta wybrana do parlamentu
Constance Georgine Markiewicz urodziła się 4 lutego 1868 w Lissadell w arystokratycznej angielsko-irlandzkiej rodzinie, jako trzecie dziecko Sir Henry Gore-Booth’a. Jej młodość była typowa dla dziewczynek z jej klasy społecznej. Edukację zdobyła w domu. Zajmowała się głównie malarstwem, rysunkiem, polowaniem i… uczestnictwem w meetingach.
To tylko wpis z kalendarium. Koniecznie przeczytaj więcej, na przykład: Droga Irlandii do uwolnienia się spod panowania Wielkiej Brytanii
Kiedy była starsza, w 1893 wyjechała do Londynu, a następnie do Paryża, aby studiować malarstwo. Tam też poznała swojego przyszłego męża, hrabiego Kazimierza Dunin Markiewicza herbu Łabędź. Wzięli ślub we wrześniu 1900 r.
Działalność społeczna, kulturalna i w końcu – polityczna
W 1903 r. przenieśli się do Dublina gdzie brali aktywny udział w społecznym, kulturalnym i politycznym życiu elit.
Początek XX wieku był okresem odradzania się irlandzkiej tożsamości narodowej. Constance Georgine Markiewicz przyłączyła się do narodowo-niepodległościowego ugrupowania Sinn Fein. Było zalążkiem przyszłego rządu Irlandii.
Podczas generalnego strajku zwanego „Irish Lokout” w 1913 pod przewodnictwem Jima Larkina, aktywnie udzielała się w pomocy robotnikom i ich rodzinom min. zorganizowała kuchnię polową aby posilić strajkujących.
Hrabina Constance Georgine Markiewicz była założycielką paramilitarnej organizacji młodzieżowej Fianna Éireann. Miała na celu, zaszczepienie w młodzieży patriotyzmu. Kiedy powstawały organizacje zbrojne Irlandzcy Ochotnicy i Irlandzka Armia Obywatelska jako jedna z niewielu osób obytych z bronią zajęła się szkoleniem przyszłej armii.
23 kwietnia 1916 r. Constance wzięła udział w Powstaniu Wielkanocnym jako zastępca dowódcy obrony parku St. Stevens. Po upadku powstania ujęto ją, osądzono i skazano przez sąd brytyjski na karę śmierci. Jednak ze względu na płeć, zmieniono karę na dożywocie. W 1917 na mocy amnestii uwolniono ją i wróciła do Dublina.
Constance Georgine Markiewicz – pierwsza kobieta w parlamencie
18 mają 1918 r podczas nagonki Brytyjczyków na Sinn Fein została ponownie aresztowana wraz z kilkuset innymi członkami. Podczas pobytu w więzieniu wzięła udział w pierwszych wyborach do Izby Gmin, w których mogły startować kobiety.
Została pierwszą kobietą, w historii, która zdobyła mandat poselski. Jednak wraz z innymi członkami Sinn Fein zbojkotowała marionetkową Izbę Gmin i wspólnie z innymi członkami partii utworzyła Dáil Éireann konspiracyjny rząd Irlandii.
Po opuszczeniu więzienia w 1919 roku została ministrem pracy w rządzie Eamona De Valery. Niedługo potem znów wylądowała w więzieniu i została uwolniona dopiero w 1920 r. po ogłoszeniu brytyjsko- irlandzkiego porozumienia.
W 1921 r. w Londynie zostało powołane Niepodległe Państwo Irlandzkie składające się z 26 hrabstw z wyłączeniem 6 hrabstw, które miały pozostać w granicach Wielkiej Brytanii. Traktat niepodległości spowodował rozłam wśród Irlandczyków i doprowadził od trwającej 2 lata wojny domowej. Constance Markievicz opowiedziała się po stronie republikanów i sprzeciwiała pozostawieniu 6 prowincji Brytyjczykom.
W 1923 r została aresztowana przez władze Irlandii. W imię solidarności z głodującymi więźniami również podjęła głodówkę. Po miesiącu większość działaczy antyrządowych zostało zwolnionych. Do końca życia udzielała się społecznie i politycznie jako posłanka republikańskiej Fianna Fáil (żołnierze losu). Umarła w wieku 57 lat 15 lipca 1927 r. W pogrzebie Hrabiny Constance G. Markiewicz na cmentarzu w Glesnevin uczestniczyło ponad sto tysięcy osób.