Tego dnia 1963 urodził się Konrad Krajewski, polski kardynał diakon
Kardynał Konrad Krajewski to postać, której życie i działalność nieustannie łączą duchowość z konkretną, codzienną pomocą potrzebującym. Jako biskup, kardynał i jałmużnik papieski, zyskał sobie uznanie nie tylko za sprawy kościelne, ale przede wszystkim za odważne i pełne poświęcenia działania na rzecz ubogich, poszkodowanych przez wojnę oraz wszystkich tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej.
Konrad Krajewski urodził się 25 listopada 1963 roku w Łodzi. To właśnie w tym mieście stawiał swoje pierwsze kroki na drodze do duchownych zaszczytów. W młodości uczęszczał do XXVIII Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi, gdzie już wtedy zaczynał kształtować swoje zainteresowania, a w szczególności te, które miały związek z religią. To właśnie w szkole średniej młody Krajewski po raz pierwszy zaczął myśleć o przyszłym kapłaństwie. Jego edukacja w liceum była punktem wyjścia do dalszej duchowej drogi.
Po ukończeniu szkoły średniej, w latach 1982–1988, rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi. To właśnie tutaj stawiał fundamenty swojej wiedzy teologicznej, która miała stanowić podstawę jego kapłańskiej posługi. Oprócz studiowania teologii, młody seminarzysta z zapałem angażował się również w liturgię, która stała się dla niego pasją przez całe życie. Po sześciu latach nauki, w 1988 roku, Konrad Krajewski otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Władysława Ziółka, ordynariusza diecezji łódzkiej.
Jednak to nie był koniec jego edukacyjnej drogi. Po ukończeniu studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał magisterium z teologii, Krajewski postanowił kontynuować naukę na Papieskim Instytucie Liturgicznym św. Anzelma w Rzymie. Tam, w latach 1990–1993, pogłębiał swoją wiedzę na temat liturgii, co miało kluczowe znaczenie w jego dalszej karierze.
W 1995 roku, po powrocie z Włoch, obronił pracę doktorską na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu w Rzymie. Jego dysertacja, zatytułowana Święcenia biskupie w reformie Soboru Watykańskiego II, była głębokim studium nad zmianami, jakie miały miejsce w Kościele katolickim po Soborze Watykańskim II i ich wpływem na formy celebracji liturgicznych.
Konrad Krajewski – kapłańska posługa w Polsce i rozwój kariery w Watykanie
Po zakończeniu studiów w 1995 roku, Konrad Krajewski wrócił do Łodzi, gdzie rozpoczął pracę duszpasterską. Pierwsze lata swojej kapłańskiej służby spędził jako wikariusz w dwóch łódzkich parafiach: Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Ruścu oraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Łodzi. To był czas, w którym Krajewski zdobywał doświadczenie duszpasterskie, angażując się w życie kościelne swojej diecezji.
Jako kapłan szybko zyskał zaufanie hierarchii kościelnej. Arcybiskup Władysław Ziółek powierzył mu bardzo odpowiedzialne zadanie, mianując go ceremoniarzem, czyli osobą odpowiedzialną za organizację liturgii w diecezji. Dzięki tej funkcji Konrad Krajewski mógł poznać formalne aspekty odprawiania uroczystości liturgicznych, co miało później ogromne znaczenie w jego dalszej karierze.
W 1997 roku, kiedy papież Jan Paweł II odwiedził Polskę, Krajewski pełnił funkcję ceremoniarza podczas papieskich uroczystości, co było dla niego wielkim zaszczytem. Rok później, 12 maja 1999 roku, Krajewski został mianowany papieskim ceremoniarzem i rozpoczął pracę w Urzędzie Papieskich Celebracji Liturgicznych. To stanowisko umożliwiło mu bliską współpracę z Watykanem, w tym organizowanie najważniejszych uroczystości liturgicznych związanych z papieżem.
Wstąpienie do Watykanu
Rok 1999 okazał się przełomowy dla Konrada Krajewskiego. Został mianowany prałatem honorowym Jego Świątobliwości, a w 2002 roku otrzymał tytuł kapelana Jego Świątobliwości. To były kolejne kroki w kierunku najwyższych zaszczytów duchownych w Kościele katolickim. Krajewski nie tylko pełnił kluczową rolę w organizacji liturgii papieskich, ale także współpracował z papieżami Janem Pawłem II i Benedyktem XVI, organizując uroczystości mające ogromne znaczenie dla całego Kościoła katolickiego.
Jednak nie tylko Watykan stanowił pole działania Konrada Krajewskiego. W 2008 roku został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Archikatedralnej Łódzkiej, co również stanowiło wyraz uznania jego pracy na poziomie krajowym. W tym okresie jego zaangażowanie w liturgię Kościoła nabierało coraz większego znaczenia.
Powołanie na jałmużnika papieskiego i kardynalski zaszczyt
W 2013 roku nastąpił kolejny krok w karierze Konrada Krajewskiego. Został mianowany jałmużnikiem papieskim, co oznaczało, że odpowiedzialny był za organizowanie działalności charytatywnej Kościoła katolickiego na całym świecie. Jako jałmużnik papieski, Krajewski miał możliwość współpracy z organizacjami i osobami działającymi na rzecz ubogich, chorych i wykluczonych społecznie. Jego zadaniem była nie tylko pomoc materialna, ale także duchowa, co w pełni odpowiadało na wezwania papieży dotyczące miłosierdzia i pomocy potrzebującym.
W 2018 roku, po latach poświęcenia służbie Kościołowi, Konrad Krajewski otrzymał tytuł kardynała diakona, co stanowiło wielkie wyróżnienie i otworzyło przed nim nowe możliwości. Jako kardynał miał jeszcze większy wpływ na życie Kościoła, a także mógł uczestniczyć w najważniejszych wydarzeniach, w tym wyborze papieża w przypadku wakatu na Stolicy Piotrowej.
Konrad Krajewski, Prefekt Dykasterii ds. Posługi Miłosierdzia
Rok 2022 przyniósł kolejny ważny moment w karierze Konrada Krajewskiego. W ramach papieskich reform został mianowany prefektem Dykasterii ds. Posługi Miłosierdzia. Na tym stanowisku odpowiedzialny był za organizowanie pomocy dla najbardziej potrzebujących, a także za koordynowanie działań miłosierdzia na całym świecie. Krajewski w swojej pracy koncentrował się na konkretnych działaniach pomocowych, które miały na celu poprawę sytuacji osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej.
Jako prefekt Dykasterii, Konrad Krajewski stał się jednym z najważniejszych duchownych w papieskim aparacie, a jego działalność na rzecz ubogich i wykluczonych społecznie była szeroko doceniana. Dzięki tej roli miał możliwość realizowania swojej misji pomocy najbardziej potrzebującym, a jego wpływ na życie Kościoła i społeczeństwa stawał się coraz większy.
Abp Konrad Krajewski
3 sierpnia 2013 roku papież Franciszek mianował Konrada Krajewskiego arcybiskupem tytularnym Beneventum oraz jałmużnikiem papieskim. To właśnie w tym momencie rozpoczęła się kolejna istotna faza jego duchowej kariery, której zwieńczeniem miało być zdobycie najwyższych stanowisk w Kościele katolickim.
W niewielkim odstępie czasu, bo zaledwie kilka tygodni później, 17 września 2013 roku, Krajewski przyjął sakrament święceń biskupich w bazylice św. Piotra na Watykanie, a ceremonia odbyła się w obecności papieża Franciszka. Całe wydarzenie miało niezwykle uroczysty charakter – sakrę udzielił mu kardynał Giuseppe Bertello, prezydent Gubernatoratu Państwa Watykańskiego, a w asyście towarzyszyli mu: arcybiskup Piero Marini, były mistrz papieskich ceremonii liturgicznych, oraz Władysław Ziółek, arcybiskup senior archidiecezji łódzkiej. Papież Franciszek również brał udział w ceremonii, co podkreślało znaczenie tej chwili.
Podczas święceń Krajewski wybrał sobie dewizę biskupią „Misericordia”, co tłumaczy się jako miłosierdzie – warto zauważyć, że wybrana dewiza miała głębokie znaczenie dla jego przyszłej działalności, opartej na trosce o drugiego człowieka i gotowości niesienia pomocy. Zaledwie kilka tygodni później, 19 października 2013 roku, odprawił mszę prymicyjną w archikatedrze łódzkiej, co stanowiło kolejne ważne wydarzenie w jego życiu duchowym.
Wejście na drogę kardynalską
W 2018 roku, papież Franciszek ponownie dostrzegł w nim wyjątkowe talenty oraz zaangażowanie, mianując Konrada Krajewskiego kardynałem. Zostało to ogłoszone 20 maja 2018 roku, podczas modlitwy Regina Coeli, a już 28 czerwca 2018 roku, w trakcie konsystorza w bazylice św. Piotra w Watykanie, Krajewski otrzymał uroczystość kreowania na kardynała diakona. Wtedy też papież nadał mu kościół tytularny – Matki Bożej Niepokalanej na Eskwilinie w Rzymie. Był to ważny moment nie tylko w jego karierze kościelnej, ale także w jego duchowym życiu.
Po tej ceremonii przyszedł czas na odprawienie mszy prymicyjnej w roli kardynała. Miało to miejsce 22 września 2018 roku w archikatedrze łódzkiej, a kilka tygodni później, 21 października, Krajewski odprawił kolejną mszę w swojej rodzinnej parafii Opatrzności Bożej w Łodzi. Tego samego roku, 24 października, odbyła się również uroczystość objęcia przez niego kościoła tytularnego w Rzymie.
Jednak Konrad Krajewski nie ograniczał swojej działalności tylko do prestiżowych tytułów, ale intensywnie angażował się w pracę na rzecz Kościoła. 6 października 2018 roku, papież Franciszek mianował go członkiem Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka – instytucji, która odpowiada za promowanie godności ludzkiej, zwalczanie ubóstwa i nierówności. To był kolejny krok w jego zaangażowaniu na rzecz ubogich i potrzebujących.
W 2020 roku Krajewski otrzymał również zadanie pełnienia roli legata papieskiego podczas obchodów 100-lecia ustanowienia diecezji łódzkiej, które miały miejsce w grudniu tego samego roku. 12 grudnia 2020 roku, Krajewski był obecny na tych uroczystościach w Łodzi, co było kolejnym świadectwem jego oddania dla swojej ojczyzny i Kościoła.
Następnie, w marcu 2022 roku, papież Franciszek wysłał go na Ukrainę. W obliczu brutalnej inwazji Rosji na ten kraj, Krajewski spędził czas na granicy polsko-ukraińskiej, a 25 marca 2022 roku, w imieniu papieża, w Fatimie dokonał aktu zawierzenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi.
1 czerwca 2022 roku papież Franciszek powierzył Krajewskiemu kolejny zaszczytny urząd, mianując go członkiem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, co było kolejnym krokiem w jego pracy nad doskonaleniem liturgii i duchowego życia Kościoła. W tym samym roku, 5 czerwca, po ogłoszeniu reformy Kurii Rzymskiej, zgodnie z konstytucją apostolską Praedicate Evangelium, Krajewski objął stanowisko prefekta nowo powstałej Dykasterii ds. Posługi Miłosierdzia.
Konrad Krajewski – działalność charytatywna i przykład solidarności
Kiedy myślimy o działalności Konrada Krajewskiego, nie sposób pominąć jego wyjątkową troskę o ludzi ubogich i potrzebujących. W 2019 roku, wykazując się ogromną odwagą i zaangażowaniem, postanowił interweniować w sprawie 450 mieszkańców rzymskiej kamienicy, w której mieszkało 100 dzieci.
Budynek był zadłużony na 300 tysięcy euro, a Krajewski podjął decyzję, że od teraz osobiście opłaci rachunki za prąd. Dziennik „La Repubblica” określił go mianem „Robin Hooda papieża”, a wydarzenie to odbiło się szerokim echem w mediach międzynarodowych.
Jego solidarność z ubogimi stała się szczególnie widoczna podczas pandemii COVID-19. W kwietniu 2020 roku Krajewski udał się z pomocą żywnościową do prostytutek z Torvaianiki, które były głównie imigrantkami z Ameryki Łacińskiej. To właśnie one zgłosiły się do miejscowego proboszcza, poszukując pomocy. Krajewski wyjaśniał, że to po prostu „normalna praca Kościoła”, przypominając, że wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi i powinniśmy sobie pomagać nawzajem.
Wojna na Ukrainie w 2022 roku była kolejnym momentem, kiedy Krajewski wykazał się swoją niezłomną troską o ludzi dotkniętych dramatem wojny. Kijów stał się miejscem, gdzie Konrad Krajewski koncelebrował Wielkoczwartkową Mszę w kościele św. Mikołaja wraz z nuncjuszem apostolskim na Ukrainie, Visvaldasem Kulbokasem. Kilka dni później, w Wielki Piątek, odprawił Drogę Krzyżową nad zbiorową mogiłą Ukraińców zamordowanych przez Rosjan w Borodziance. Krajewski odwiedził także Buczę, gdzie miała miejsce brutalna masakra cywilów, pokazując, jak wielka jest jego troska o ofiary wojny oraz chęć niesienia pokoju.
Życie Konrada Krajewskiego nie było jednak wolne od tragedii osobistych. Jego rodzice zmarli, gdy przebywał w Rzymie, a brat tragicznie zginął na morzu. W 2020 roku, po zakażeniu koronawirusem SARS-CoV-2, Krajewski trafił do szpitala Polikliniki Gemelli, gdzie spędził 11 dni, walcząc z poważnymi komplikacjami zdrowotnymi.
Mimo licznych trudności, Konrad Krajewski nieustannie dążył do realizacji misji Kościoła. Jego działalność – zarówno w Watykanie, jak i poza nim – była świadectwem ogromnej wiary i oddania. Miłosierdzie, które nieustannie szerzył, stało się kluczem do jego zaangażowania w budowanie pokoju, sprawiedliwości oraz solidarności w świecie. Jego życie pełne było trudnych wyborów, które wciąż świadczyły o niezłomnej wierze oraz oddaniu dla Kościoła.
Netografia:
- Nota biograficzna Konrada Krajewskiego na stronie Stolicy Apostolskiej [dostęp: 23.11.2024].
- Konrad Krajewski w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp: 23.11.2024].
- Konrad Krajewski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp: 23.11.2024].
