bitwa pod Kircholmem

27 września 1605 roku miała miejsce bitwa pod Kircholmem

Tego dnia 1605 roku rozegrała się bitwa pod Kircholmem

Bitwa pod Kircholmem to starcie między wojskami Rzeczypospolitej pod dowództwem Jana Karola Chodkiewicza, a wojskami szwedzkimi dowodzonymi przez Karola IX.

Szwedzi, nie mogąc zdobyć Rygi, ruszyli całymi siłami (10 700 żołnierzy) na Kircholm, aby zaskoczyć Chodkiewicza (4 000 żołnierzy). 27 września o świcie zajęli pozycję na wzgórzu pod wsią Kircholm naprzeciw wojsk Rzeczypospolitej. Ustawili się w 4 rzuty w szachownicę, na przemian jazda z piechotą.

Takie ustawienie pozwalało zabezpieczyć się na wpadek oskrzydlenia.

Hetman ustawił swe siły w kilka rzutów, aby zrobić wrażenie, iż dysponuje małymi siłami, co miało zachęcić Karola do ataku. Jednak król szwedzki nie dał się sprowokować.

W godzinach południowych Chodkiewicz nakazał nagły odwrót harcowników, pozorując odwrót całej armii. Karol i tym razem nie dał się zmylić, jednak nie chcą aby armia polsko-litewska wymknęła się, nakazał ruszyć do natarcia. Szwedzi zrezygnowali z taktyki zaczepno-odpornej i wysunęli jazdę na skrzydła.

W tym czasie Chodkiewicza nakazał rozwinąć oddziały w szyk bojowy, a głównym celem było odrzucenie szwedów od rzeki aby walczyć w dogodnym terenie dla kawalerii.

Gdy piechota Karola zeszła w dolinę i poczęła się wspinać na przeciwległe wzgórze, artyleria i piechota polska otworzyła do nich ogień. Następnie natarła na nich husaria wraz z rajtarią.

Jazdę szwedzką udało się wciągnąć pod silny ogień piechoty, a następnie oskrzydlić przez jazdę tatarską, manewr ten rozbił całkowicie napastników. Rajtarzy Brandta starli się z jazdą Sapiehy, walka była wyrównana i dopiero użycie odwodu zadecydowało, iż Sapieha pobił Szwedów.

Uciekająca jazda wpadła w piechotę powodując zamieszanie. Cofające się bezładnie wojska zostały osaczone przez jazdę Chodkiewicza.

Straty szwedzkie szacuje się na 6 000, zaś polsko-litewskie na około 100.

Bitwa pod Kircholmem jest jednym z nielicznych w historii, aż do II wojny światowej, zwycięstwem okrążenia głównych sił przeciwnika, wyjątkowym ze względu na stosunek sił niekorzystnych dla zwycięzcy.

2 komentarze

  1. wtedy mielismy dowódzców – nie to co dzisiaj…

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*