Tego dnia 1119 roku miała miejsce bitwa na Krwawym Polu, zwana też bitwą pod Sarmadą
Bitwa na Krwawym Polu to jedno ze strać w trakcie wypraw krzyżowych. Ponawiane ciągle ataki krzyżowców na Aleppo, doprowadziły do zebrania przez przywódcę Artukidów Ilghaziego I wojsk turkmenów, Kurdów i Arabów, wzmocnionych dodatkowo oddziałami z Damaszku i Szajzaru i wypowiedzenia wojskom Księstwa Antiochii bitwy.
Wojskami Księstwa dowodził Roger z Antiochii pełniący wówczas rolę regenta Księstwa, który podjął decyzję o wymarszu z Antiochii, podczas gdy zmierzały do niej posiłki z Trypolisu i Jerozolimy. Do starcia doszło na równinie Sarmada. Wybuch bitwy poprzedziła przyniesiona o świcie przez zwiadowców Rogera wiadomość, o otoczeniu obozu przez muzułmanów.
Dodatkowo sytuację chrześcijan utrudniał silny południowy wiatr, a także kończące sie zapasy jedzenia i wody. Decyzją Regenta, wojska podjęły samobójczą probę przebicia się przez oblężenie. Kawaleria Księstwa nie miała najmniejszych szans na przebicie się przez jazdę turkmenów i konnych łuczników.
Dodatkowo wspierająca wojska Księstwa piechota złożona z Ormian i Syryjczyków w wyniku paniki stłoczyła się pomiędzy jeźdźcami utrudniając im swobodę ruchów. Przez pierścień okrążenia przebiło się jedynie stu jeźdźców z siedmiuset biorących udział w bitwie. W południe, na polu bitwy dobijano już rannych. Po tym wydarzeniu krzyżowcy nazwali równinę Krwawym Polem.
Bitwa na Krwawym Polu – miniatura z 1337 roku
