Tego dnia 1814 roku padł Paryż
Paryż, Stolica Cesarstwa Francuskiego, był broniony nominalnie przez brata Napoleona, króla Józefa, któremu podlegała Gwardia Narodowa marszałków Moncey’a i Mortiera oraz korpus marsz. Marmonta, który faktycznie dowodził siłami francuskimi, które liczyły ok. 50 000 ludzi (wśród nich kilkuset Polaków).
29 marca pod Paryż nadciągnęła 100 000 armia sprzymierzonych pod dowództwem feldm. Schwarzenberga (duży wpływ na decyzje wodza mieli król Fryderyk III i Aleksander I pozostający przy kwaterze głównej). Pierwszy szturm nastąpił 30 marca. Pomimo znacznej przewagi liczebnej nad francuską armią, która w dużej mierze składała się z uzbrojonych mieszczan czy uczniów np. Politechniki, aliantom nie udało się zdobyć miasta, choć zajęli część przedmieść.
Duży wpływ na to miały nieporozumienia koalicji sztabowej i brak zapału m.in. wśród przebywających z dala od ojczyzny Rosjan. Tego samego dnia jednak z oblężonej stolicy uciekł król Józef, a marsz. Marmont potajemnie podpisał z wrogami umowę, w następstwie czego następnego dnia, 31 marca, wyprowadził siły francuskie w sam środek pierścienia sprzymierzonych i tak jak zakładała umowa, poddał się, a minister de Talleyrand wręczył władcom Prus i Rosji klucze miasta. Aleksander i Fryderyk jeszcze tego samego dnia odbyli triumfalny wjazd do stolicy.
Kapitulacja miasta rozwścieczyła Napoleona i zniweczyła jego plan wygrania kampanii, co ostatecznie zostało przypieczętowane abdykacją 6 kwietnia 1814r.
